www.pedagodzyspecjalni.fora.pl

madziorek

Czesc Ludziska Kochane!! zbliza sie egzamin z psycho i trzeba opracowac te zagadnienia co nam pani doktor podala. I pomyslalam ze bedzie szybciej i latwiej jak kazdy cos opracuje i sie wymienimy Wink

co Wy na to??? Smile

a to tak ode mnie na początek:

1.Współczesne poglądy na upośledzenie umysłowe, współczesna definicja (wg DSM-IV), kryteria i klasyfikacja upośledzenia umysłowego. Norma intelektualna a upośledzenie umysłowe.

Upośledzenie umysłowe - (wg. DSM-IV) istotnie niższy niż przeciętny poziom rozwoju intelektualnego (kryterium A), któremu towarzyszą istotne ograniczenia w zakresie funkcjonowania przystosowawczego przynajmniej w zakresie dwu spośród wielu takich sprawności jak: komunikowanie się słowne, porozumiewanie się, samoobsługa, radzenie sobie w obowiązkach domowych, sprawności interpersonalne, korzystanie ze środków zabezpieczenia społecznego, kierowanie sobą, zdolności szkolne, praca, sposoby spędzania wolnego czasu, troska o zdrowie (kryterium B); zaburzenia te występują w okresie rozwojowym tj. do 18 roku życia (kryterium C).

Kryteria upośledzenia umysłowego:
•Kryterium psychologiczne:
Diagnozuje psycholog (określa poziom rozwoju umysłowego); zaburzenia przebiegu procesów badawczych, poznawczych, emocjonalnych, motywacyjnych, osobowościowych.
•Kryterium pedagogiczne:
Diagnozuje pedagog; poznanie i określenie poziomu i umiejętności dziecka, trudności dydaktyczne jakie dziecko posiada, jakie jest tempo uczenia się (wytwory, prace dziecka jako wskaźnik umiejętności).
•Kryterium medyczne:
Diagnozuje lekarz; badania mózgu )neurolog, psychiatra)
•Kryterium społeczne:
Nie zawsze uwzględniane; diagnoza i badania -> wychowawca / pedagog / psycholog.
•Kryterium ewolucyjne:
Bierze pod uwagę dwie tendencje osób upośledzonych umysłowo:
-porównanie osoby niepełnosprawnej z osobą pełnosprawną
-zwrócenie uwagi na to co dzieję się u drugiej osoby w sensie rozwojowym (obserwacja, monitorowanie).

Odchylenie standardowe – 16 (Skala Psyche Cattell, Stanford Bineta)
Norma 116 -84
Rozwój niższy niż przeciętny 83 -68
Upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim 67 – 52
Upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym 51 – 36
Upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym 35 – 20
Upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim 19 – 0

Odchylenie standardowe – 15 (Skala Wechslera)
Norma 115 -85
Rozwój niższy niż przeciętny 84 -70
Upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim 69 – 55
Upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym 54 – 40
Upośledzenie umysłowe w stopniu znacznym 39 – 25
Upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim 24 – 0

2.Testy do badań inteligencji wykorzystywane w diagnostyce upośledzenia umysłowego – ich charakterystyka i wykorzystanie.

Skala Psyche Cattell:
-można nią badać dzieci pełnosprawne intelektualnie od 2 do 30 miesiąca życia
-służy do diagnozy osób z głębokim upośledzeniem umysłowym
-ważna w diagnozie małych dzieci, wykorzystywana w badaniach klinicznych
-skala rozwojowa – wynikiem badania jest wiek inteligencji, który określa na jakim poziomie rozwojowym badany się znajduje
-umożliwia pomiar: reakcji wzrokowych na przedmioty oraz pomiar manipulacji, reakcji na bodźce dźwiękowe, wykonywanie prostych zadań i pomiar rozwoju graficznego
-przed badaniem skalę uzupełnić o: wywiad anamnestyczny, wywiad środowiskowy, skalę dojrzałości społecznej, skalę ocen cech osobowościowych
-badany musi być wcześniej przygotowany: nie może być chory, powinien być najedzony, wyspany, powinien mieć sucho, nie powinien być po ataku
-skala ma testy ułożone na 18 szczeblach rozwojowych, początkowo od 2 do 18 miesięcy szczeble są miesięczne, później dwumiesięczne
-na każdym szczeblu znajduje się po 5 zadań zasadniczych i testy zastępcze.
-(data badania) – (data urodzenia) = (wiek w dniu badania)
-badanie rozpoczyna się o dwa szczeble niżej niż wiek badanego

Skala Terman Merrill (Stanford Bineta):
-skala rozwojowa
-służy do badania dzieci od 2 do 14 roku życia
-bada też dorosłych pełnosprawnych intelektualnie oraz pełnosprawne dzieci w wieku przedszkolnych i wczesnoszkolnym
-służy do badania osób głębiej upośledzonych umysłowo
-ma dwie równoważne wersje: M i L pod względem trudności i diagnostyczności
-w teście jest więcej zadań wykonawczych
-gdy zadanie zaiwera gwiazdkę (*) oznacza to, że są one wyznaczone do zadania skróconego
-[(wiek umysłowy) : (wiek życia)] x 100% = Iloraz Inteligencji
-szczeble rozwojowe od 2 do 5 roku życia – półroczne, a później roczne
-na każdym szczeblu znajduje się po 6 zadań zasadniczych i po 1, 2 zastępcze

Skala Wechslera:
-Wechsler Bellvue – pierwsza skala dla dorosłych 16 – 25 lat, powstała 1946
-WAIS – powstała w 1955, dla dorosłych
-WISC – powstała w 1949, badała dzieci od 5 lat do 15 lat i 11 miesięcy
-WISC – R – wykorzystywana obecnie, bada dzieci pełnosprawne w wieku od 6 do 16 lat
-WPPSI – skala do badania dzieci w wieku przedszkolnym – od 3 lat 10 miesięcy do 6 lat i 6 miesięcy
Skala WISC – R:
-składa się z dwóch części (słowna + wykonawcza)
-wynikiem badania jest iloraz inteligencji
-są zadania, w których jest mierzony czas
-przy badaniu tylko psycholog (bez osób trzecich)
-TESTY ZASADNICZE (ułożone naprzemiennie – raz słowny raz wykonawczy)
1. test wiadomości – 29 zadań, pytania dotyczą różnych dziedzin, mierzy ogólną wiedzę dziecka, umiejętności przechowywania i wykorzystywania zdobytej wiedzy, kulturowe doświadczenie dziecka, gdy wynik jest niski -> zaniedbanie
2. uzupełnianie obrazków – 26 obrazków, zadanie wymaga wskazania brakujących elementów (20 sekund na podanie odpowiedzi), mierzy zdolności różnicowania danych, wymaga uaktywnienia pamięci trwalej i wzrokowej.
3. podobieństwa – 16 pytań wymagających wskazywania podobieństw między parami wymienionych z nazwy przedmiotów, mierzy logiczne myślenie, zdolności do tworzenia pojęć, umiejętność ujmowania istotnych cech wspólnych, zdolność do klasyfikowania, porządkowania.
4. porządkowanie obrazków – 11 historyjek (zadań), które wymagają układania we właściwym porządku obrazków przedstawiających historyjki, których treści osoba badana musi się domyślić; zdolność rozumienia i całościowej analizy sytuacji społecznej.
5.arytmetyka – 18 zadań; bada rozumowanie słowne, rozumowanie na materiale liczbowym, umiejętność formułowania i rozumienia problemu.
6. wzory z klocków – 11 wzorów, wzory w książeczce i klocki; dziecko patrząc na wzór musi ułożyć dany wzór z klocków (biało-czerwonych); wynik testu ma istotne znaczenie diagnostyczne (zaburzenia organiczne) i mierzy właściwe spostrzeganie i analizowanie wzoru, przełożenie danych spostrzeżeniowych na materiał inny niż rysunek, zdolność organizowania elementów w sposób identyczny jak na wzorze, ujmuje zdolność do spostrzegania i różnicowania figury i tła.
7. słownik – 32 słowa (zadania), badany ma powiedzieć co to jest, jakie jest znaczenie tego słowa, mierzy znajomość słów, rozwój językowy, bogactwo pojęć, pamięć, uczenie się na materiale werbalnym.
8. układanki – 4 zadania (układanki); badany ma złożyć z części całość (z 6 do 8 części); test myślenia twórczego, mierzy koordynacje wzrokowo-ruchową, zdolność organizowania danych spostrzeżeniowych, ujmowanie relacji między elementami, zdolności syntezy.
9. rozumienie – 16 zadań, pytania dotyczą postępowania w sytuacjach codziennych, zasad rządzących w życiu społecznym; mierzy zasób umiejętności praktycznych, zdolności do oceny sytuacji społecznej, umiejętność wykorzystania wcześniejszych doświadczeń, mierzy inteligencję społeczną, przystosowanie do środowiska społecznego.
10. kodowanie – składa się z dwóch alternatywnych części: A – figury geometryczne (do 8 r.ż.), B – liczby (po 8 r.ż.), zadania wymagają wpisywania zgodnie z podanym kluczem właściwych znaków graficznych pod odpowiadającymi im symbolami (120 sekund); mierzy tempo uczenia się wzrokowo-ruchowego, koordynację wzrokowo-ruchową, szybkość i dokładność grafomotoryczną, pamięć wzrokową i motywację do pracy.
-TESTY ZASTĘPCZE
1. powtarzanie cyfr – dwie części: 1 - Powtarzanie szeregów liczb jednocyfrowych wprost, 2 – powtarzanie wspak; mierzy pamięć świeżą słuchową, zdolność do koncentracji uwagi i jej zakres.
2. labirynty – 9 labiryntów (zadań); zadaniem badanego jest odszukanie wyjścia z labiryntów przez rysowanie drogi, mierzy koordynację wzrokowo-ruchową, koncentrację na zadaniu, szybkość i dokładność grafomotoryczną.

Skala Zachowania Przystosowawczego Dla Dzieci, Młodzieży i Dorosłych.
-twórcy: Nihira, Foster, Shellhaas, Leland
-służy do badania osób niepełnosprawnych intelektualnie
-bada osoby od 3 do 69 lat (upośledzonych umysłowo w różnych stopniach, osoby z zaburzeniami emocjonalnymi, niedostosowane społecznie, niewidome, słabo widzące, osoby sprawne, niezaburzone)
-użyteczność skali: umożliwia poznanie profilu ogólnego, niezależnego funkcjonowania badanego, określa profil zaburzeń w zachowaniu przystosowawczym, wszechstronne poznanie dziecka (badanego), zaprogramowanie procesu rewalidacyjnego dostosowanego do profilu mierzonych kategorii zachowań, wczesne poznanie zaburzeń zachowania, pozwala na ocenę efektów postępowania psychokorekcyjnego
-tą skalą należy badać raz na pół roku
-badanie przeprowadza pedagog/wychowawca
-składa się z dwóch niezależnych os siebie części
-część 1 - bada ogólne, niezależne funkcjonowanie i tworzy ją 10 kategorii: niezależne funkcjonowanie, aktywność ekonomiczna, rozwój mowy, pojęcie liczby i czasu, prace domowe, aktywność zawodowa, samokontrola, odpowiedzialność, uspołecznienie.
-część 2 – mierzy zaburzenia w zachowaniu, tworzy ją 14 kategorii: gwałtowne i destrukcyjne zachowania, zachowanie antyspołeczne, zachowanie buntownicze, kradzież i kłamstwo, zamykanie się w sobie, stereotypie ruchowe i dziwaczne ruchy, niewłaściwe formy zachowania się towarzyskiego, niewłaściwe nawyki głosowe, niewłaściwe lub ekscentryczne nawyki, zachowanie się autodestrukcyjne, nadmierna pobudliwość ruchowa, odbiegające od normy zachowanie się seksualne, zaburzenia o charakterze psychologicznym, przyjmowanie leków.

Wink

Jakub88

a ja zagadnien nie mam nawet;/ dajcie jakis temat to opracuje

madziorek

Zagadnienia na egzamin:

1.Współczesne poglądy na upośledzenie umysłowe, współczesna definicja (wg DSM-IV), kryteria i klasyfikacja upośledzenia umysłowego. Norma intelektualna a upośledzenie umysłowe.
2.Testy do badań inteligencji wykorzystywane w diagnostyce upośledzenia umysłowego – ich charakterystyka i wykorzystanie.
3.Pomiar kompetencji społecznych i rozwoju społecznego osób z upośledzeniem umysłowym.
4.Rozwój społeczny osób z upośledzeniem umysłowym i jego uwarunkowania.
5.Aktualne problemy diagnozy i orzecznictwa osób z upośledzeniem umiarkowanym.
6.Wrażenia i spostrzeżenia osób upośledzonych umysłowo. Trudności edukacyjne wynikające z zaburzonego spostrzegania uczniów oraz możliwości ich rewalidacji.
7.Myślenie osób upośledzonych umysłowo; charakterystyka myślenia osób upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym, oraz głębokim. Zaburzenia myślenia u osób niepełnosprawnych intelektualnie.
8.Osobowość osób upośledzonych umysłowo – zróżnicowanie struktury osobowości i jej zaburzenia.
9.Zachowania agresywne i autoagresywne osób niepełnosprawnych intelektualnie.
10.Metody terapii osób z zachowaniem agresywnym.
11.Procesy emocjonalno-motywacyjne osób z upośledzeniem umysłowym i ich zaburzenia.
12.Samoocena osób z upośledzeniem umysłowym.
13.Pamięć i uwaga osób z upośledzeniem umysłowym.
14.Autyzm i jego etiologia. Objawy autyzmu u dzieci i młodzieży. Autyzm a upośledzenie umysłowe.
15.Rodzaje oddziaływań i zasady postępowania psychopedagogicznego w pracy z dzieckiem autystycznym i jego rodziną.
16.Dziecko z Zespołem Downa – jego rozwój i rewalidacja.
17.Postawy społeczeństwa wobec osób upośledzonych umysłowo i ich rodzin.
18.Syndrom „wypalania się sił” u rodziców i profesjonalistów.
19.Wsparcie społeczne rodzin z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie.
20.Charakterystyka psychopedagogiczna osób z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim.

Jakub88

o fajnie

) dzięks!!!

marzena1603

3. Pomiar kompetencji społecznych i rozwoju społecznego osób z upośledzeniem umysłowym.

Metoda H.C. Gunzburga służąca do oceny postępu w rozwoju społecznym
upośledzonych umysłowo w różnym stopniu, należy do metod psychometrycznych i służy głównie celom diagnostycznym. Stworzona z myślą o psychologach i wychowawcach pracujących z dziećmi upośledzonymi umysłowo, odczuwających brak szczegółowych programów, które opierałyby się na rozeznaniu indywidualnych możliwości dziecka i ukazywałyby, co konkretnie w danym przypadku można z nim osiągnąć. Dobrej metodzie pracy rewalidacyjnej stawia się następujące wymagania spełniane w czterech etapach: rozpoznanie (diagnoza), planowanie, realizacja oraz ocena efektów, wszystkie powyższe wymagania spełnia metoda Gunzburga.
Opracowanie Gunzburga składa się z dwóch rodzajów metod: zasadniczych dla wszystkich upośledzonych umysłowo i uzupełniających, specjalnych (np. dla osób z zespołem Downa, dla dorosłych głębiej upośledzonych itp.). W wersji polskiej zostały opracowane metody zasadnicze. Całość metody składa się z czterech podręczników:
- trzech inwentarzy do oceny postępu w rozwoju społecznym PAC (Progress Assessment Chart)
- skali osobowej oceny PAS (Personal Assessment Scale),
- czterech oddzielnych diagramów z danymi personalnymi badanego pod każdym
diagramem,
- trzech tabel zawierających polskie wagi statystyczne, obliczone dla
zadań poszczególnych PAC,
- trzech diagramów ze średnimi wynikami uzyskanymi w populacji polskiej. Wyodrębnienie czterech podręczników zostało podyktowane naszymi warunkami pracy z upośledzonymi umysłowo. Osoby o różnym stopniu upośledzenia rzadko kiedy znajdują się w jednej instytucji. Mamy bowiem szkoły dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, szkoły dla umiarkowanie i znacznie upośledzonych, oraz domy opieki dla osób upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim. Inwentarze PAC odnoszą się kolejno do poszczególnych stopni upośledzenia i co istotne są zgodne z etapami rozwojowymi. Inwentarz PPAC odnosi się do osób głęboko upośledzonych umysłowo, PAC-1 do umiarkowanie i znacznie, zaś PAC-2 do upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Należy jednak pamiętać, iż nie można sztywno trzymać się tego schematu, gdyż realizacja konkretnego programu, zawartego w tym, a nie innym inwentarzu, będzie zależała od aktualnych możliwości dziecka, które to możliwości sprawdzamy podczas realizacji pracy rewalidacyjnej.
Określone możliwości realizacyjne metody PAC to trzy stopniowo uzupełniające się inwentarze. Każdy z nich podzielony jest na cztery działy, które składają się z części posiadających zadania o zróżnicowanym stopniu trudności. Są to:
I.OBSŁUBIWANIE SIEBIE,
II. KOMUNIKOWANIE SIĘ ,
III. USPOŁECZNIENIE,
IV. ZAJĘCIA.
Upośledzony umysłowo niektóre zadania wykonuje, a innych jeszcze nie i w tej chwili nie można mu ich zaliczyć. Dlatego należy je uczynić przedmiotem dalszej pracy z dzieckiem. Posiadamy ponadto kołowy diagram, na którym poszczególne pola są zaznaczone numerami zadań zawartych w inwentarzu i podręczniku. Pola najbliższe środka odnoszą się do zadań najłatwiejszych, o pola peryferyjne – do zadań najtrudniejszych. Jeżeli badany posiadał daną umiejętność społeczną i wykonuje określone zadanie na dobrym poziomie, to dopowiadające temu zadaniu pole w diagramie zakreskowujemy mocno, np. ciemnym kolorem, jeżeli jakieś zadania wykonuje niewystarczająco dobrze, to odpowiadające mu pole w diagramie zakreskowujemy lekko, np. jasnym kolorem, pole białe świadczy o tym, iż badany nie wykonuje tego zadania. Patrząc na tak wypełniony diagram obejmujemy jednym spojrzeniem obraz graficzny umiejętności społecznych dziecka. Widzimy, w których działach wypadło ono najlepiej, a w których najsłabiej i nad czym teraz należy pracować. W obecnej wersji metod podręczniki oraz inwentarze PAC-1, PAC-2 są wydawane w połączeniu ze skalą PAS, by ocenę umiejętności społecznych łączyć z oceną cech osobowości. Daje to pełniejszy obraz funkcjonowania społecznego osoby badanej.
W podskalach osobowej oceny PAS wyróżnia się cztery dziedziny cech: cechy wyrażające trudności w przystosowaniu osobniczym, cechy wyrażające samodzielność w działaniu, cechy wyrażające stosunek do innych oraz cechy charakterologiczne. Każdą z wymienionych cech oceniamy na skali pięciostopniowej – od sytuacji najmniej korzystnej ocenianej jako 1, do sytuacji pożądanej ocenianej jako 5. Skala PAS jest programem pracy rewalidacyjnej w zakresie tych wszystkich cech, w których upośledzony umysłowo nie uzyskuje poziomu 5 punktów. Podobnie jak w PAC tak i w PAS posiadamy diagram, który ułatwia odnotowanie wyników badanego i szybką orientację w tym nad czym mamy pracować. Diagnoza byłaby jednak niepełna, gdyby uzyskany stan umiejętności dziecka nie można było poddać ocenie porównawczej. Obliczono więc polskie wagi statystyczne dla każdego zadania poszczególnych inwentarzy oraz sporządzono diagramy średnie, na których kratkami zaznaczono zadania wykonywane przez 67-100% badanych, kreskami przez 33-66% badanych, i pozostawiono pola białe dla zadań wykonywanych przez 0-32% badanych. Waga statystyczna jest tu rozumiana jako stosunek liczby osób badanych do liczby osób wykonujących dane zadnie. Stąd najniższe wagi uzyskują te zadania, które są wykonywane prawie przez wszystkich badanych, a najwyższe wagi uzyskują te zadania, które są wykonywane przez nielicznych badanych. Jeżeli dane zadnie wykonują wszyscy badani, waga równa się 1; jeżeli połowa badanych, waga wynosi 2; jeżeli czwarta część badanych, waga wynosi 4. W pewnym uproszczeniu można by powiedzieć, że waga statystyczna tak rozumiana odzwierciedla stopień trudności zadania dla danej populacji, bo im zadanie jest łatwiejsze tym większa liczba badanych osób je wykonuje. Istnieje jednak łatwiejszy sposób dokonania porównań. Diagram badanego, z którym pracujemy, porównujemy z diagramem średnim. Diagram średni mówi nam, jaki procent badanych wykonuje dane zadanie. Obecnie mamy trzy diagramy średnie, po jednym dla PPAC, PAC-1, PAC-2. Podstawową metodą prowadzącą do zidentyfikowania umiejętności badanego i zaliczenia danej umiejętności lub niezaliczenia, jest metoda obserwacji. Jest to metoda czasochłonna i najlepiej gdy posługuje się nią osoba dobrze znająca badanego i mająca możliwość przebywania z nim. Jednak w PAC dopuszcza się przy niektórych zadaniach korzystanie z wywiadu prowadzonego z kompetentnymi wychowawcami lub z samym badanym. Podsumowując można powiedzieć, że metoda PAC dotyczy umiejętności
koniecznych do tego, aby upośledzony umysłowo mógł sobie radzić w społeczeństwie, jak to nazywa Gunzburg w otwartej społeczności. Słuszność idei integracji jest niepodważalna, natomiast zakres jej realizacji jest ograniczony, niekiedy z konieczności, zarówno ze strony możliwości rozwojowych upośledzonych umysłowo, jak też ze strony społeczeństwa nie przygotowanego do przyjęcia tych ludzi.

Magda

O, dobrze wiedzieć, że są zagadnienia Very Happy

Oki, potem wrzucę coś od siebie Smile

Magda

9.Zachowania agresywne i autoagresywne osób niepełnosprawnych intelektualnie.
Zachowania autoagresywne najczęściej dotyczą ciała (uszkadzanie ciała), ale moga też dotyczyć psychiki.

Autoagresja:
-jawna-osoba nie ukrywa przed innymi tego "ataku na siebie"
-ukryta

Zachowania autoagresywne pojawiają się u osób dorosłych i dzieci nie tylko z upośledzeniem umysłowym.

Przyczyny zachowań autoagresywnych:
ok.45% u upośl. głębiej i głęboko-przyczyną jest niezadowolenie z czegoś
ok.31%-aby coś osiągnąć
ok.13%-przyczyny trudne do uchwycenia
ok.11%-przyczyny związane ze zbyt silnym napięciem emocjonalnym

Topografia zachowań autoagresywnych (u osób z głęboko i znacznym):
-najczęściej uszkadzana jest głowa i ręce
-kiwanie głową 25%
-uderzanie głową 25%
-gryzienie palców i rąk 25%
-silne uderzanie w twarz
-bicie siebie
-wyrywanie włosów 7%
-połykanie przedmiotów niejadalnych 7-8%
-silne uciskanie oka
-szczypanie sie
-ssanie palca
-ocieranie się ciałem o osobę, ściany, przedmiot aż do zdarcia naskórka

U upośl. nie wystepują samobójstwa, nadużywanie alkoholu, narkotyki. Do uszkadzania nie używają przedmiotów (bardzo rzadko).
Ci, którzy przebywają w domach rodzinnych rzadziej przejawiają zachowania autoagresywne.Częściej ci, którzy przebywają w placówkach zamkniętych. (ok.73%)
Im głębszy stopień niepełnosprawności tym większe prawdopodobieństwo tych zachowań.Nie wychwycono związku co do płci, jednak u kobiet w wieku dorosłym zauważa się większą intensywność.

Skutki zachowań autoagresywnych:
"pozytywne":
-na dziecku skupia się uwaga
-swoisty rodzaj autostymulacji
-robienie "kozła ofiarnego" z dziecka upośledzonego
-siła, energia i zapał rodziców o wychowanie dziecka w obliczu takiej sytuacji

negatywne:
-fizyczne skutki (uszkodzenia, okaleczenia, rany, zadrapania)
-psychiczne (mogą być zauważone w odległym czasie):
obejmują sferę poznawczą- utrudnienia percepcyjne, uczenie się zaburzone,
sferę emocjonalną-niepohamowana eksplozja uczuć negatywnych.
społeczne skutki-izolacja tych osób; mniejsze postępy terapeutyczne, rehabilitacyjne.

I.Metody oparte na interwencji medycznej:
-środki farmakologiczne (30%); słabe efekty, niektóre leki psychotropowe powodują jeszcze większe przejawy zachowań.
Skutki:
-somatyczne: wysuszanie błon śluzowych, zaburzenia akomodacji, spadki ciśnienia, zapaść, przyspieszona akcja serca.
-neurologiczne: wczesne dyskinezje, szczękościsk, przymus chodzenia, grymasy, tiki.
-psychiczne: niepokój, zaburzenia snu, subiektywne poczucie podniecenia, nasilający się wzrost zachowań agresywnych.

-operacje neurochirurgiczne (dotyczą układu limbicznego); są drogie.

II. Metody oparte na teorii uczenia się.
-behawioralne (oparte na wzmacnianiu negatywnym i pozytywnym)
-stosowanie środków awersyjnych- elektrowstrząsy
-polewanie wodą w momencie gdy dana osoba uszkadza się
-zakrycie np. twarzy, aby nie uszkadzano jej
-działanie na receptory smakowe (kwasek)
-oddalanie wzmocnień pozytywnych
-najbardziej pożądane są wzmocnienia pozytywne

III. Metody oparte na uczeniu się nowych form zachowań
-zająć ręce czymś, jakimś zajęciem gdy kończyna ta jest np. deformowana przez dziecko

madziorek

18.Syndrom „wypalania się sił” u rodziców i profesjonalistów.

Syndrom wypalania się sił – wyczerpanie sił psychicznych i fizycznych występujący zwykle w efekcie wykonywania przez dłuższy czas intensywnych zajęć związanych ze sprawowaniem nad kimś opieki oraz napięciem psychicznym związanym na przykład z pracą na kierowniczym stanowisku.
W odniesieniu do dzieci i młodzieży autystycznej zespół wypalania się sił obserwowany jest u rodziców i wychowawców.

Czynniki wpływające na powstanie zespołu wypalania się sił:
•Wywieranie presji przez specjalistów na rodzicach, by dziecko za wszelką cenę pozostawić w domu, ponieważ instytucje, w których nawet nakrętki czas można by umieścić dziecko, nie zasługują na zaufanie (rodzice zatrzymują dziecko w domu kosztem własnego zdrowia)
•Nieprzewidywalność sytuacji łączących wychowanie się z wychowaniem dziecka i przyszłymi losami dziecka
•Poczucie bezradności i wyczerpania
•Przystosowanie się rodziców do sytuacji: nasilenie zaburzeń autystycznych, środowisko społeczne, dostępność usług <- czynniki egzogenne; percepcja własnej sytuacji, harmonia współżycia w rodzinie, uprzednie doświadczenie <- czynniki endogenne.
•Matki – poczucie zwątpienia w swe rodzicielskie kompetencje
•Brak odporności na stres
•poczucie nieskuteczności własnych wysiłków wychowawczych
•brak oczekiwanych rezultatów w rozwoju dziecka pomimo dużego zaangażowania w pracę
•brak wiedzy i doświadczeń wychowawczych
•nadmierne poczucie obowiązku
•poczucie braku zrozumienia ze strony innych
•trudności występujące w kontaktach ze specjalistycznymi placówkami
•poczucie winy wobec innych (zdrowych) dzieci w rodzinie
•negatywna ocena klimatu emocjonalnego panującego w rodzinie
•niska samoocena związana z sytuacja zawierająca sprzeczności interesów (poczucie odpowiedzialności za dziecko i plany umieszczenia go w placówce specjalistycznej)
•brak energii, poczucie zmęczenia fizycznego i psychicznego.

Formy pomocy rodzicom z objawami zespołu wypalania się sił:
•zmiana dotychczasowego modelu zachowań
•wgląd we własną sytuację połączony z racjonalnym stosunkiem i obiektywną oceną
•zmiany w obrazie samego siebie, odzyskanie wiary we własne siły i w skuteczność działań, łatwiejsze przystosowanie się do trudnej sytuacji
•zmiana stylu życiu, z uwzględnieniem celów bliższych i dalszych i zadań stojących przed jednostką
•przeanalizowanie sytuacji i ułożenie konkretnego planu działania
•zorganizowanie współpracy z personelem szkoły lub ośrodka, do którego dziecko uczęszcza.
•wsparcia ze strony najbliższych

martusiam88

11.Procesy emocjonalno-motywacyjne osób z upośledzeniem umysłowym i ich zaburzenia.

U osób upośledzonych umysłowo (szczegolnie w stopniu lekkim) występuje niski poziom motywacji, na który wpływa podwyższony poziom lęku (często irracjonalnego), który paraliżuje i hamuje działania tych osób. Występuje również zjawisko spolecznej deprywacji - izolacja, wyalienowanie oraz obawa przed porażką, która powoduje wycofanie się. Osoby te odczuwają trudność z uniezależnieniem się od wzmocnień zewnętrznych. Są niezrownowazone emocjonalnie - cechuje je duża labilność (zmienność, nieadekwatnosc) wystepuje u nich rowniez tzw głód emocjonalny, impulsywnosc i niestalosc.

Ja mam tyle, jak macie wiecej to uzupelnijcie Razz

madziorek

13.Pamięć i uwaga osób z upośledzeniem umysłowym.

Pamięć – zdolność do zapamiętywania, przechowywania i odtwarzania informacji;
Proces poznawczy charakterystyczny dla człowieka – warunek nabywania doświadczeń.

Rodzaje pamięci:
-długotrwała, krótkotrwała
-logiczna, mechaniczna
-wzrokowa, słuchowa, węchowa, smakowa
Za podstawę danego typu pamięci przyjmuje się rodzaj bodźców, które najłatwiej utrwalają się i najlepiej funkcjonują w naszym doświadczeniu -> sposób reagowania człowieka na te bodźce.

Podstawą pamięci są ślady pamięciowe.

Warunki zapamiętywania:
-motywacja
-zainteresowania
-emocje
-odmiana
-skojarzenia
-powtarzanie (utrwalanie)
-ćwiczenie
-wypoczęty umysł
-zrozumiałe treści do zapamiętania

Cechy pamięci:
Szybkość zapamiętywania:
-Czas jaki zajmuje zapamiętanie danej informacji
-Upośledzeni umysłowo potrzebują więcej czasu na zapamiętanie, wymaga to większej ilości powtórzeń (wraz ze stopniem upośledzenia tempo jest znacznie wolniejsze)
Trwałość:
- Czas na jaki osoba zachowa daną informację
- U osób lekko upośledzonych umysłowo trwałość jest mniejsza niż u osób zdrowych
-szczególnie krótkotrwała jest pamięć wrażeń świeżych, opieranych na spostrzeżeniach
Pojemność (zakres) pamięci:
-ilość informacji jakich osoba może zapamiętać w jednej próbie
-u osób z upośledzeniem lekkim – zapamiętywanie fragmentaryczne, wybiórcze, niewielkie ilości informacji
Gotowość:
-zdolność do odtworzenia informacji w danym momencie (na zawołanie)
-u upośledzonych umysłowo – słaba
Wierność (dokładność)
-dokładne odtwarzanie informacji w takiej formie w jakiej zostały zapamiętane
-u osób upośledzonych umysłowo – luki w pamięci, konfabulacje, zmyślenia
<pseudologia fantastyczna- wypełnianie luk pamięciowych dziwnymi, nieadekwatnymi opowieściami>

U osób z upośledzeniem umysłowym występuje pamięć mechaniczna (zapamiętywanie bez zrozumienia), elementy pamięci logicznej (tylko u lekko upośledzonych po wyćwiczeniu)

Uwaga – zdolność do koncentracji świadomości na danym przedmiocie, zjawisku.

Rodzaje uwagi:
•Mimowolna – koncentracja na przedmiocie o silnym bodźcu, mimo woli bodziec przyciąga
Występuje u osób upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim
U osób upośledzonych głęboko – bardzo słaba
U osób głębiej upośledzonych – utrzymuje się trochę dłużej niż u głęboko
•Dowolna – tzn. nabyta, świadome skierowanie uwagi na dany przedmiot
Występuje u osób upośledzonych w stopniu lekkim

Cechy uwagi:
•Koncentracja:
-utrzymuje się niedługo, zależy od intensywności bodźca
-mikrouwaga – szczyt koncentracji
-makrouwaga – obejmuje więcej, długotrwała koncentracja

I na tym niestety kończą się moje notatki z tego tematu.. jak ktoś ma to niech uzupełni <prosi> Wink

Jakub88

16.Dziecko z Zespołem Downa – jego rozwój i rewalidacja.

Zespół Downa – 1:1000 urodz.
rozwój umysłowy:
- zazwyczaj up. w st. znacznym i umiarkowanym , czasami lekki (głęboki rzadko)
-zazwyczaj chłopcy
-znaczenie ma wiek ojca i matki (ojciec po 50 , matka po30tce)
-trisomia 21p chromosomu (47chr.)
-translokacja
-mozaikowatość

rozw. poznawczy:
-wolne tempo rozwoju mowy, mowa bełkotliwa, niewyraźna
- zaburzona artykulacja, fonacja
- b.duża gotowość do naśladownictwa(ruchy, mowa,czynności)
- często mowa agramatyczna – trudności z płynnością

rozw. emocj.
-um. empatii – rozróżniają stosunek otoczenia
-wrażliwe, wylewne , wstydliwe
- bardzo egocentryczne – w centrum uwagi
- labilność emoc. – wahania nastroju
- obrażają się, manifestują
- sami wymierzają sprawiedliwość
-otwarci, kontaktowi
- chetno do pomocy

-\słaba odporność – częste infekcje
- niewielka zdolność wysiłkowa

dzieci z zesp Downa mogą uczęszczać do:
- przedszkola spec
-integracyjne
-szkoła życia
-szkoła spec( a nawet ogólna)
-nauczanie indywidualne
-zakłady pracy chronionej
- warsztaty terapii zajęciowej

to jest materiał z ćwiczeń..na wykładach coś było o Downie jeszcze?;>

martusiam88

i tak w ogole to mam prosbe.. czy ktos moglby wrzucic ktores z wymienionych zagadnien : 4, 5, 17, 19 i 20? z gory dziekujee Smile

madziorek

dołączam się do prośby Marty....

martusiam88

co do pamieci to ja jeszcze mam (oprocz tego co Magda napsiala):

... jest to rowniez proces uczenia sie, nabywanie nowych doswiadczen. Za podstawe kazdego typu pamieci przyjmuje sie rodzaj bodzcow, ktore najlatwiej utrwalaja sie i funkcjonuja w naszym doswiadczeniu, takze sposob reagowania przez czlowieka na te bodzce.
Slady pamieciowe sa odpowiedzialne za zapamietywanie. Im glebsze(silniejsze), tym lepiej. U os. uposledzonych slady te tworza sie bardzo wolno i ulegaja zatarciu.

madziorek

14. Autyzm i jego etiologia. Objawy autyzmu u dzieci i młodzieży. Autyzm a upośledzenie umysłowe.

Autyzm - jest zaburzeniem rozwojowym, które najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje pracy mózgu.

Czynniki wpływające na powstanie autyzmu:
•Wady przemiany materii (powodują odkładnie się w mózgu szkodliwej substancji)
•Urazy porodowe
•Przebyte ciężkie choroby
•Szoki bólowe, uczuciowe
•Dopływ bodźców zmysłowych w nadmiarze lub w niedostatku

Objawy autyzmu:
•zahamowanie ekspansywności
-w sferze wegetatywnej – zmniejszenie wydalania substancji ustrojowych
-w sferze psychowegetatywnej – brak umiejętności rozładowania napiecia poprzez śmiech czy placz
•zaburzenie rozwoju ruchowego
-zahamowanie ruchów stawach bliższych tułowia
-opóźnione dojrzewanie w częściach najdalej położonych od tułowia – dzieci chodzą na palcach
-ruchy mało impulsywne i powolne (nie biegają, nie podskakują, nie wyciągają rąk do matki, rzadko bawią się zabawkami)
-trzymają się blisko ścian
-autoagresja
•obniżenie lub zniesienie reakcji na ból ale nadwrażliwość na lekkie dotknięcie skóry
•zachowują się jak głuche a jednocześnie są nadwrażliwe słuchowo
•zahamowanie skupienia wzrokowego
•echolalie – mechaniczne odtwarzanie słyszanych słów i zdań
•mowa rozwija się słabo lub wcale, używanie słów bez znaczenia, porozumiewanie się gestami zamiast słów, słaba możliwość skupienia uwagi
•dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha

Dziecko któro rodzi się z upośledzeniem umysłowym albo doznaje urazu w okresie okołoporodowym, jest bardziej podatne na wystąpienie objawów autystycznych, gdyż jego tempo rozwojowe jest zazwyczaj obniżone. Im głębsze upośledzenie umysłowe, tym częściej napotykamy na objawy autystyczne.

Możliwości przezwyciężania objawów autystycznych:
•tym większe im młodsze jest dziecko w chwili rozpoczęcia terapii
•nastawienie się na odczytywanie potrzeb rozwojowych
•współpraca z rodzicami
•obcowanie z dzieckiem, tak jakby było ono młodsze („metoda cofniętego zegara”)
•metoda warunkowania instrumentalnego

pytia

hej!!! jestem już po egzaminie więc mogę podać pytania , które zapamiętałam:) Ja miałam o mowie u dzieci autystycznych i o testach inteligencji dla upośledzonych...poza tym było np pytanie o charakterystykę zespołu downa, o myślenie u uposledzonych, o emocje i empatię(przyczyny zaburzeń, charakterystyka) o samoocenę, porównanie autyzmu z oligofrenią.....na pewno jeszcze ktoś coś dorzuci:) ogólnie to Pani Dr jest miła, dopytuje i wyciska skutecznie wiedzę( naprowadza, dopowiada)....jak narazie wszyscy zaliczyli!!! a i jeśli macie plusy z aktywności to juz w ogóle nie musicie się przejmować!!!!! POWODZENIA Very Happy

pytia

a i macie błąd:"początkowo od 2 do 18 miesięcy szczeble są miesięczne", nie do 18 tylko do 12:P a uczyłam się od was:P

madziorek

aaaa i Pytia dzieki za pytania Wink

i za poprawienie bledu Smile

madziorek

20.Charakterystyka psychopedagogiczna osób z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim.

Osoby z upośledzeniem umysłowym w stopniu głębokim:
-osłabiona zdolność integracji sensorycznej
-wrażenia mają charakter izolowany, co utrudnia powstawanie spostrzeżeń i wyobrażeń
-brak uwagi dowolnej, mimowolna jest nietrwała, mało podzielna, aktywizowana przez silne bodźce z otoczenia
-zdolność wykonywania prostych kombinacji myślowych w celu rozwiązania problemu praktycznego
-brak typowych operacji myślowych: analiza, synteza, klasyfikowanie, uogólnianie, abstrahowanie
-uczenie się ma charakter sytuacyjny (podstawowy mechanizm – naśladowanie i wytwarzanie odruchów)
-brak pamięci albo tylko jej cząstkowa obecność w postaci pamięci mechanicznej (najlepiej zachowana jest pamięć ruchów i uczuć)
-brak mowy lub poziom mowy pozostaje na etapie wyrazu – wydawanie nieartykułowanych dźwięków, stosowanie gestów czy sygnałów mimicznych dla wyrażania swoich potrzeb czy emocji
-potrzeba kontaktu emocjonalnego z innymi
-zachowania agresywne o charakterze autodestrukcyjnym

Osoby z upośledzeniem umysłowym w stopniu znacznym i umiarkowanym:
-zaburzenie procesu spostrzegania
-przeważa pamięć mechaniczna
-wzrasta zdolność rozumienia mowy
-szczególne uzdolnienia i zamiłowania artystyczne
-zaburzenia uwagi: jej mała trwałość i podzielność
-u osób z umiarkowanym:
można wykształcić uwagę dowolną ale cechuje ją mała koncentracja, wąski zakres, brak podzielności, zaburzona dynamika i mała przerzutność; mogą osiągać zdolność wykonywania operacji takich jak: szeregowanie, dodawanie czy klasyfikowanie ale będą one ściśle związane z działaniami praktycznymi na konkretnym materiale; zdolność do prostego kojarzenia, wnioskowania, uczenia się przez obserwację i działanie; są w stanie opanować umiejętność czytania i pisania, nie są w stanie przyswoić pojęć liczbowych i posługiwać się nimi ze zrozumieniem; konfabulacje; są w stanie posługiwać się zdaniami, mową płynną choć zazwyczaj mało wyraźną
-u osób ze znacznym:
nie rozwijają się operacje myślowe (proces uczenia się jest związany z czynnościami praktycznymi i naśladowaniem), brak umiejętności czytania , pisania, liczenia; komunikują się za pomocą gestów, mimiki i wokalizacji, używają wyrazów i prostych zdań;

Osoby z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim:
-upośledzenie czynności manipulacyjnych
-zaburzony proces spostrzegania – zwolnione tempo, wąski zakres i niedokładność
-zakłócenia w tworzeniu wyobrażeń – fragmentaryczne, ubogie, niedokładne
-uwaga mimowolna i dowolna (dowolna zaburzona pod względem podzielności, trwałości i zakresu)
-zaburzone procesy myślowe – porównywanie, abstrahowanie, uogólnianie
-trudności z osiągnięciem stadium myślenia formalnego
-procesy myślowe: zaburzenie dynamiki, brak elastyczności
-uczenie się poprzez działanie praktyczne
-gorsza pamięć logiczna
-ubóstwo słownictwa szczególnie w zakresie pojęć abstrakcyjnych
-niestałość emocjonalna, impulsywność, agresywność, niepokój, podatność na sugestie, niedorozwój uczuć wyższych, obniżenie poziomy motywacji do działania i aspiracji
-w pełni samodzielne

edytka

6. wrażenia i spostrzeżenia osób upośledzonych umysłowo. Trudności edukacyjne wynikające z zaburzonego spostrzegania uczniów oraz możliwości i ich rewalidacji.

Wrzucam wszystko co mam na ten temat i oczywiście proszę o uzupełnienie jeżeli ktos posiada bogatsze notatkiJ

Jest tu stosunkowo niewiele zaburzeń.

Wrażenie- bezpośrednie odzwierciedlenie w mózgu poszczególnych cech przedmiotu, najprostszy proces poznawczy, podst. inf. o świecie

Spostrzeżenie- odzwierciedlenie w świadomości całokształtu danego przedmiotu lub zjawiska oddziaływującego w danej chwili na nasze analizatory.
Jest to pierwszy etap poznania, od tego jakie one są zależy jakość i ilość przyswajanych inf oraz zakres wykorzystywania w praktyce tej wiedzy już posiadanej.

Zaburzenia związane z procesem spostrzegania
1. związane ze spowolnieniem procesu spostrzegania i waskim jegozakresem

spowodowane jest to mała ruchliwościa procesów korowych- wolna analiza i synteza

-wąski zakres, fragmentaryczne cząstkowe spostrzeganie, jest ono chaotyczne, brak organizacji spostrzegania
-trudnosci w dopatrywaniu się związku pomiędzy spostrzeganymi fragmentami, cechami przedmiotów lub przedmiotami
-trudności w spostrzeganiu nowych przedmiotów lub znanych lecz w nowych sytuacjach
-osoby nie spostrzegają drugiego, trzeciego planu obrazka, często nie rozumieją akji na obrazkach
-uboga analiza spostrzeżeniowa
wyodrębniaja mało elementów, cech
-spostrzegają cechy, przedmioty o dużej sile bodzca ( intensywny kolor, wielkość, blask, faktura)
2. nieróżnicowanie spostrzeżeń ( niski poziom różnicowania)

-trudności w dostrzeganiu drobnych lecz istotnych różnicujących przedmioty różnic, zauważają mało istotne szczegóły
-słabo róznicują przedmioty podobne spośród innych przedm
-niedostateczna aktywnośc spostrzeżeniowa związana z położeniem obrazka, przedm (trudności w spostrzeganiu przedm pokazanych w niewłaściwej pozycji)
-konieczne jest dostarczenie spostrzezen pochodzących z innych zmysłów
-zaburzenia somatognozy (nie wiedzą gdzie jest góra, dół)

Rozwój wrażeń i spostrzeżeń u osób upośledzonych dokonuje się dzieki stymulacji. Prowadzimy stymulacje nie tylko dla rozwoju spostrzezen i wrazen lecz także głównie dla rozwoju osoby

To by było na tyle wiecej na ten temat niestety nie posiadam