www.pedagodzyspecjalni.fora.pl

madziorek

Edukacja techniczna c.d.

Trudności związane z realizacją treści:
- uczniowie mogą posługiwać się tylko okularami, inne pomoce optyczne są niewygodne (krępują ruchy ucznia)
- zdarzają się uczniowie mało sprawni manualnie
-wolne tempo pracy uczniów
-trudności z wyposażeniem pracowni w odpowiednie materiały i narzędzia

madziorek

Edukacja techniczna c.d.

Metody nauczania:
•metoda praktycznego działania – może mieć formę swobodnej wypowiedzi manualnej lub samodzielnej pracy pod kierunkiem nauczyciela
•metoda problemowa – lekcja prowadzoną tą metodą składa się z:
1) stworzenie sytuacji problemowej
2) planowanie sposobu rozwiązania wysuniętego problemu i próby uzasadnienia słuszności proponowanych rozwiązań
3) zapis na tablicy lub w zeszytach toku czynności ustalonych indywidualnie, grupowo lub zbiorowo
4) rozwiązanie problemów, poprzedzone odpowiednimi informacjami technologicznymi i demonstrowaniem sposobu posługiwania się przyborami i narzędziami niezbędnymi w realizacji zadania
5) ocena przebiegu pracy na lekcji i wykonanych na niej przedmiotów
•metoda upoglądowionej instrukcji – stosowana w połączeniu z innymi metodami dydaktycznymi:
-demonstracja przedmiotu, narzędzi i czynności wykonywanych nimi , najlepiej gdyby uczeń miał do dyspozycji model;
-pokaz poparty instrukcją słowną (dyskusją, pogadanką)
Nowacki – wyróżnia 5 stadiów pokazu:
1) pokaz czynności przy zapewnionej dobrej widoczności
2) pokaz częściowy wynikający z analizy czynności
3) uwydatnianie tzw. Węzłów (w zwolnionym tempie)
4) powtórny pokaz całej czynności (3 razy w zwolnionym tempie)
5) sprawdzenie wyników pokazu – prawidłowe wykonanie stanowi zakończenie pokazu
Metody pomocnicze:
-pogadanka
-opowiadanie
-opis
-dyskusja
(o doborze metody decydują: wiek ucznia, cele lekcji, treści kształcenia, technika obróbki materiału).

Magda

EDUKACJA PLASTYCZNA
Wartości terapeutyczne:
-odprężenie psychiczne
-uczenie spostrzegania
-usprawnianie manualne poprzez odpowiedni dla danego dziecka dobór techniki plastycznej

miloszmaster

Edukacja przyrodnicza cd.

Przygotowywanie wycieczek:

• Dzieci trzeba stopniowo przyzwyczajać do coraz dalszych wycieczek gdyż wymagają one od nich dużego wysiłku psycho – fizycznego i nerwowego. Na małych wycieczkach po obszarze który znają taki wysiłek jest niewielki
• Od początku roku należy przygotować wyposażenie uczniów na wycieczki, odpowiednie ubrania adekwatne do pory roku w którym będzie mógł swobodnie się poruszać. Obuwie musi być wygodne i na niezbyt grubej podeszwie gdyż wrażenia dotykowe stóp wnoszą wiele do poznania środowiska. Przydatne są również dmuchane poduszki na których dzieci mogą usiąść czy chlebaki w których dzieci noszą wszystkie przybory i prowiant.
• Przed każdą wycieczką wymagane jest od nauczyciela dokładne rozpoznanie terenu, warunków dotarcia do celu, możliwości zapewnienia pełnego bezpieczeństwa dzieci w czasie obserwacji, uzyskania wymaganych pozwoleń. Ważne jest też ustalenie z osobą prezentującą tego co będzie omawiać, aby trzymała się ściśle tematu co nie będzie rozpraszało uczniów.
• Przed wyjściem należy omówić z uczniami, gdzie pojadą i co będą oglądali, wówczas już może nastąpić kojarzenie przez dzieci które chętnie mówią o podobnych sprawach w domu.
• W przypadku dalszych wycieczek dobrze jest mieć zorganizowany autokar, jednak czasem potrzebujemy skorzystać z komunikacji miejskiej wówczas, trzeba dokładnie poinformować uczniów którym wejściem wsiadamy i wysiadamy, ponadto nauczyciel powinien pomóc uczniom we wysiadaniu. Najlepiej aby niewidomi zajęli miejsca siedzące jeśli nie to powinni mieć zapewnione stałe, pewne uchwyty.

madziorek

Edukacja techniczna c.d.

Korelacja treści:
Przedmiot praca-technika koreluje z wieloma przedmiotami:
-matematyką
- plastyką
- fizyką
- geografią
- chemią
Należy wykorzystywać wiadomości i umiejętności zdobyte przez uczniów na tych przedmiotach.
Korelacja może dotyczyć tematyki, pojęć i umiejętności.
Korelacja tematyczna – gdy inspiracja dotyczy tematów z innych przedmiotów np.: wykonywanie kukiełek do inscenizacji wiersza
Korelacja pojęciowa – dotyczy większości przedmiotów nauczania np.: pojęcia matematyczne – jednostki długości, nazywanie figur geometrycznych, obliczanie powierzchni.
Korelacja w zakresie umiejętności – np.: fizyka – łączenie obwodów elektrycznych, plastyka i matematyka – posługiwanie się przyborami takimi jak ołówek, linijka, cyrkiel.

Etapy metody analizy i syntezy:
1) dotykowy ogląd gotowego przedmiotu lub wyrobu
2) dotykowy ogląd kompletu elementów, na które taki przedmiot został rozłożony
3) dobieranie materiału do elementów przedmiotu zgodnie z powstającym w umyśle planem jego samodzielnego wykonania
4) własnoręczne wykonanie elementów według wzoru
5) konstruowanie przedmiotu z samodzielnie wykonanych części
6) kontrola dokładności wykonania i wierności odtworzenia

I to wszystko do technicznej:)
Jak coś pominełam (zgubiłam) to uzupełnijcie prosze :*

Magda

DOBÓR TECHNIK PLASTYCZNYCH-należy do ucznia, a wybiera on najczęściej tę, która jest dla niego najdogodniejsza i najmniej obciąża wzrok. Wybór techniki przez n-la umożliwia uwzględnienie indywidualnych możliwości i potrzeb ucznia z punktu widzenia realizacji celów plastyki i oddziaływań korekcyjnych. Technikami lubianymi przez dzieci są najczęściej malowanie kredkami i farbami, ale także wydzieranka, wycinanka (niefajne dla tych, co mają trudności manualne).
P.S. Zapamiętajcie, bo Łęczycka to pisała i zapewne jest to "szalenie istotne"...

madziorek

Edukacja muzyczna:
Formy kontaktu dzieci z muzyką:
-śpiew i ćwiczenia mowy
- gra na instrumentach
- ruch przy muzyce
- tworzenie muzyki
- słuchanie muzyki

Justyna K.

Pokaz dzieł sztuki
Ułatwaiamy dzieciom słabo widzącym poznanie dzieł sztuki poprzez:
Demonstrowanie reprodukcji o większym formacie,
można również wykorzystać metodę demonstracji reprodukcji Malstena : 1.pokazywanie kolejnych fragm. obrazu, 2. demonstrowanie całości dzieła, 3. demonstrowanie pojedynczych fragm. w powiększeniu, 4. powtórna demonstracja całości dzieła ( przy demonstracji zwracamy uwagę na charakterystyczne detale ukazujące technikę), Powtórna demonstracja pozwala utrwalić wrażenia i przenieść na całe dzieło doświadczenia jakie zyskujemy przy poznawaniu fragm.

madziorek

Edukacja muzyczna c.d.

Tworzenie muzyki:
- tworzenie rytmu
- tworzenie melodii
- improwizowanie melodii
- tworzenie form z elementów improwizacji rytmicznej, melodycznej i ruchowej
W I klasie twórczości uczniów powinna być całkowicie swobodna i nieograniczona żadnymi zasadami. W dalszym etapie nauczania twórczość muzyczna dzieci podporządkowana jest pewnym założeniom dydaktycznym tj.: dobór współbrzmień, kształtowanie linii melodycznej, rytmu, formy instrumentacji.

Gosiak

EDUKACJA MUZYCZNA:

Formy kontaktu dzieci z muzyką:
1. śpiew i ćwiczenie mowy,
2. gra na instrumentach,
3. ruch przy muzyce,
4. tworzenie muzyki,
5. słuchanie muzyki.

Tworzenie muzyki:
Tworzenie muzyki składa się z 4 grup zadań:
1. tworzenie rytmu,
2. tworzenie melodii,
3. improwizowanie ruchu,
4. tworzenie form z elementów improwizacji rytmicznej, melodycznej i ruchowej.

Metodyka nauki pieśni
Uczenie pieśni odbywa się metodą opartą na słuchu i pamięci. Rozpoczyna się od pamięciowego opanowania piosenki. Wyjaśnia się niezrozumiałe wyrazy i zwroty.

Gra na instrumentach:
Naukę gry na instrumentach prowadzi się metodą słuchowo- pamięciową (obok metody z wykorzystaniem nut brajlowskich).Polega ona na przygrywaniu uczniowi kilkakrotnie krótkich odcinków utworu, które uczeń stara się powtórzyć zapamiętany fragment (nauczyciel dla ułatwienia może również wypowiadać nazwy dźwięków oraz pomagać uczniowi w trakcie jego grania ustawiając jego palce na klawiaturze lub strunach)

Alternatywne formy zapisu muzyki:
- na pięciolinii można ułożyć różne elementy np. kółka, kasztany (najlepiej aby były układane na podłodze)
- pięciolinia z pasków papieru przyklejanych na kartonie i przylepianych nut o realnym kształcie, np. z plasteliny
- w dalszych etapach nauczania uczeń powinien opanować brajlowski zapis nutowy

madziorek

Edukacja muzyczna c.d.

Metodyka nauki pieśni:
-nauka pamięciowego opanowania jej tekstu
- wyjaśnienie niezrozumiałych wyrazów i zwrotów
- nauka melodii (nauczyciel śpiewa ją niezbyt głośno)
-dzieci powtarzają melodie cicho wraz z tekstem
UWAGA: dzieci fałszujących, które siebie nie słyszą, NIE należy krytykować i żartować sobie z nich, aby ich nie zrazić do śpiewu.

Justyna K.

Rodzaje ćwiczeń w rysowaniu
I Ze wzg. na cel pedagogiczny:
1. ćw. reakcji uchwycenia ( ważnej przy obserwacji dzieł sztuki)
2. Cw. pamięci wzrokowej
3. Cw. sprawdzające wiadomości i umiejętności uczniów
II ze wzg. na metodologię
1. ćw. rysowania z natury (Przy przedmiotach płaskich o prostej formie pomogą plansze pomocnicze, przy przedmiotach trójwymiarowych "kąciki-zasłon", przy przedmiotach o złożonej formie- oznaczenie przejścia jednej formy w drugą)
2. ćw, rysunku z pamięci
-rys. przedmiotów widzianych wcześniej
-rys. przedmiotów widzianych i analizowanych na lekcji
-rys. przedmiotu widzianego, analizowanego i narysowanego na wcześniejszych lekcjach
(ćw. te będą zazwyczaj dotyczyły przedmiotów codziennego użytku lub rysowanych wcześniej z natury, po zakończeniu pracy musimy analizować rys, w celu analizy konieczna jest demonstracja przedmiotu)
III ćw. rys. przez analogię

Gosiak

Zapoznanie dzieci z prawami perspektywy
Z prawami perspektywy należy uczniów zapoznawać stopniowo, zaczynając od przedstawienia przedmiotów w przestrzeni, zwracając uwagę na ich pozorne zmniejszanie się w miarę oddalania się obserwatora. Następnie zapoznajemy z podstawowymi prawami perspektywy. W Bielmier proponuje, aby opracowanie tych treści rozpocząć od wycieczki do parku lub do lasu, a do obserwowania wybrać drzewo lub dom stojący w oddali. Dzieci podchodząc do niego same stwierdzą, że w miarę zbliżania się do obiektu staje się on większy.

Zasady ilustrowania książek:
• Prostota – prawidłowy kształt i proporcje
• Atrakcyjność – rysunek przyjemny w dotyku
• Wiedza – czytanie rysunków znanych przedmiotów uczy kojarzenia
• Konsekwencja – stosowanie tych samych oznaczeń
• Użyteczność – przekazywanie istotnych informacji
• Trwałość – nie powinna ulegać uszkodzenia przy prawidłowym użytkowaniu.

Techniki formowania obrazu dotykowego dla niewidomego:
• Kolaż
• Formowanie termoplastyczne
• Sitodruk wypukły
• Technika eksplozyjna

Cele nauczania rysunku:
1. utrwalenie bezwzrokowych struktur poznawczych
2. rozwijanie wyobraźni i pojęć przestrzennych
3. ćwiczenia sprawności manualnej
4. wyzwolenia radości tworzenia, przekształcania w sposób celowy
5. umożliwienie wypowiedzenia rysunkiem swoich emocji
6. wyzwolenie naturalnych bezwzrokowych konwencji przedstawiania na płaszczyźnie przedmiotów zjawisk przestrzennych
7. przyswojenie niektórych stosowanych przez widzących konwencji rysunkowych: rzut, schemat, przekrój, plan, itp.

miloszmaster

PRzyroda cd.

Plany brajlowskie
• Stosowane są do rysowania planu pomieszczeń zamkniętych wraz z wewnętrznym urządzeniem i tras przebywanych przez niewidomych.
• Dzięki temu że uczniowie mają możliwość sporządzania planów samodzielnie rozwija się u nich wyobraźnia przestrzenna
• Rysowanie planów rozpoczyna się od sporządzania planu klasy szkolnej, następnie prostych tras które codziennie przemierzają uczniowie (np. z internatu do Sali lekcyjnej), niewidomi w wieku starszym są w stanie tworzyć plany trasy nowo poznawanej co potem ułatwia im przemieszczanie się w nieznanym terenie.
• Proste plany można już próbować wprowadzać w IV klasie szkoły podstawoej

Magda

RODZAJE ĆWICZEŃ W RYSOWANIU:
1.Rysowanie z natury-naukę zaczynamy od rysowania przedmiotów płaskich lub o małej objętości. Pomocne są plansze (po jednej dla każdego). Na planszach tych naklejamy liście, kwiaty lub rysujemy przedmioty. Zaznaczamy linie pomocnicze, które ułatwiają określenie formy, cech i proporcji przedmiotu.
2.Rysowanie z pamięci- można prowadzić w kilku wariantach:
-rysow. przedmiotu widzianego wcześniej
-rysow. przedmiotu widzianego i analizowanego na danej lekcji
-rysow. przedmiotu widzianego, analizowanego i narysowanego na poprzedniej lekcji
Rysunki analizujemy zaraz po ich wykonaniu. W tym celu koniecznie demonstrujemy dzieciom przedmiot, który rysowały.

Proszę o uzupełnienie, bo nie wiem czy wyczerpałam treść zagadnienia Smile

Magda

O, widzę że już uzupełnione-dzięki Justyna Smile

madziorek

Edukacja społeczno - przyrodnicza c.d.

Dotykowa mapa Polski
Wykonanie (1): <Wydana w Warszawie>
-W lekkim i jednocześnie sztywnym plastiku, który dobrze zachowuje nadane mu kształty pionowej rzeźby Polski
-posiada pełny barwny nadruk tych samych treści geograficznych, które są zamieszczane na wszystkich szkolnych mapach fizycznych Polski (dla widzących)
- na mapę nanosi się punkty odniesienia: wyczuwalne dotykiem lądowe granice Polski. Najważniejsze rzeki i miasta.
Wykonanie (2): dla niewidomych <Wydana w Krakowie>
-z tworzywa podobnego do miękkiej ceraty
-nie jest rysunkowo przeładowana, łatwa do poznania dotykiem
- bardzo uproszczona: tylko 3 pasma górskie (które słabo różnią się dotykowo), wyżyny nie są zaznaczone w ogóle zaznaczone, a dopływy są podobnej szerokości jak rzeki główne
Zapoznanie się dziecka niewidomego z dotykową mapą Polski:
1) przedstawienie ceratowej mapy Polski (bardziej dostępna) – młodszym uczniom
2) uczniom klasy IV – przedstawienie ubrajlowionej plastycznej mapy Polski, zapoznanie z kierunkami (północ na górze – morze = gładka powierzchnia; południe na dole – góry)
3) nauka podziałki mapy
4) nauka z pomocą kolejnej – innej mapy ceratowej, uświadamiającej, że te same treści geograficzne jak morze i góry mogą być przedstawione w odmienny sposób (innymi materiałami)
5) wykonywanie przez uczniów mapy z pomocą nauczyciela
- wykonanie uproszczonego biegu Wisły i Odry i nauczenie się ich dopływów
- wykonanie pasm górskich (plastelina) i wyżyn (gruboziarnisty piasek sypany na klej)
Podsumowując:
Istnieje potrzeba wykonania dokładniejszej mapy dotykowej Polski:
-wyraźniej zróżnicowanymi górami i wyżynami
-lepiej zaznaczoną siecią rzeczną z rozróżnieniem rzek głównych i dopływów
-wyraźnie zaznaczoną linią brzegową
- oznaczenia miast również powinny być zróżnicowane: stolica – kwadrat, miasta wojewódzkie – kółka o różnej wielkości
-wyraźnie kropkowane granice państw
-barwny nadruk hispometryczny (dla dzieci z resztkami wzroku)

Gosiak

Wycieczka ( w krótszej wersji niż Piotra Razz

, notatka z ćwiczeń)
• Trasa wycieczki musi być znana dla nauczyciela
• Informacji przekazywanych dziecku nie może być zbyt dużo
• Zasób informacji dostosowany do poziomu dzieci
• Odpowiedni ubiór dzieci (cienkie podeszwy ułatwiające rozpoznanie podłoża)
• Sam fakt rozumienia przez dzieci słowa ‘’wycieczka’’

Brajlowski plan dotykowy
• Dzieci niewidome sporządzają plan w tabliczce brajlowskiej
• Na początku rysunek w tabliczce musi być znany dziecku, np. klasa lekcyjna
• Trzeba przyjąć z dzieckiem oznaczenia, które będą ujednolicone dla całej klasy
• To co jest z prawej strony w klasie, w tabliczce musi znajdować się po lewej stronie
• Trzeba zmierzyć klasę i dokonać podziału na cm.

Dotykowa mapa Polski
Jak dzieci mogą same sporządzać dotykową mapę Polski ?
• Najpierw muszą poznać wzorzec mapy wypukłej ( ceratowa – uboga, plastyczna- bogata)
Na początku same sporządzają kontur (lub dostają gotowy), następnie kładą go na mapie ceratowej, wyznaczają góry, brzeg morza, rzeki za pomocą nitki od punktu do punktu. Wyżyny za pomocą piasku, natomiast góry z tektury po przez wycięcie odpowiedniego kształtu.

Kształt Ziemi:
 3 propozycje uświadomienia dzieciom kształtu Ziemi:
1. Najpierw uświadamiamy, że Ziemia jest bryłą
2. Ziemia jest bryłą składającą się z 2 półkul ( wracamy do pojęcia widnokręgu; dajemy okrągłą piłkę, następnie długi drut stykamy z powierzchnią piłki, układamy drut co raz bardziej ukośnie w stosunku do drutu pionowego)
3. Ziemia jest zbliżona do kuli.

miloszmaster

No bardzo ładnie po krótce Very Happy

madziorek

a ja się tak namęczyłam z tą dotykową.... bleh... Smile