Autor	Wiadomość
Magda	Wysłany: Pon 17:06, 02 Cze 2008    Temat postu: dziękować
seba	Wysłany: Pon 15:00, 02 Cze 2008    Temat postu: 11-116 ;]
Magda	Wysłany: Pon 12:43, 02 Cze 2008    Temat postu: Ja mam ogromną prośbe: Czy mógłby ktoś zamieścic te zagadnienia na egzamin, ktore byly podane na przedostatnim wykladzie? pliiiiiiiiiiissss! Aha i jeszcze- od której do której strony trzeba przeczytac jej lekturke??
aniołeczek;)	Wysłany: Pon 12:34, 02 Cze 2008    Temat postu: dzięki ;]
seba	Wysłany: Pon 11:47, 02 Cze 2008    Temat postu: te pierwsze są zimne, te drugie ciepłe. znaczy zimne są te, gdzie w nawiasie jest napisane "ciepłe". maj mistejk.
aniołeczek;)	Wysłany: Pon 9:59, 02 Cze 2008    Temat postu: czy błędy w wychowaniu to wszystkie są ciepłe? bo nie mogę załapać...:]
Judytka	Wysłany: Pon 9:57, 02 Cze 2008    Temat postu: Wielbię Cie całym sercem, śledzioną i pozostałościami płuc
Magda	Wysłany: Sob 14:28, 31 Maj 2008    Temat postu: Fenkju wery macz!!!
NATALISZONEK	Wysłany: Sob 11:04, 31 Maj 2008    Temat postu: Normalnie jesteś wielki Kawał dobrej roboty Dzięki!
GRECKY	Wysłany: Czw 23:21, 29 Maj 2008    Temat postu: Ja też dziękuję Sebciu!!! ;P
seba	Wysłany: Czw 21:48, 29 Maj 2008    Temat postu: a proszę Was bardzo, drogie panie
Patrycja	Wysłany: Czw 19:33, 29 Maj 2008    Temat postu: dzięki :*
ha_ula	Wysłany: Czw 18:23, 29 Maj 2008    Temat postu: a to niespodzianka dzięki wielkie Seba
lu.	Wysłany: Czw 17:17, 29 Maj 2008    Temat postu: .łooo. wielkie dzięki!
Wiktoria	Wysłany: Czw 17:00, 29 Maj 2008    Temat postu: Jesteś niesamowity;)
agatka	Wysłany: Czw 14:42, 29 Maj 2008    Temat postu: ha
wilq	Wysłany: Czw 14:18, 29 Maj 2008    Temat postu: ojacie. Miszcz! a własnie miałam pytac o te wykłady..
seba	Wysłany: Czw 14:13, 29 Maj 2008    Temat postu: TW - wszystkie wykłady Zajęło mi to pół dzisiejszego dnia, ale się udało... tak więc mam nadzieję, że komuś się przyda Wykład 1 16.04.2008 WYCHOWANIE – wpływanie na sferę emocji woli i motywacji, kierunku odpowiedzialności za własny rozwój i aktywności pozytywnej, konstruktywnej. CEL WYCHOWANIA – stymulowanie rozwoju osobowości. Wdrażanie do samo aktualizacji, odpowiedzialności za własny rozwój. OSOBA – ktoś jedyny, niepowtarzalny. Osobie przynależą PRAWA: 1. Do rozwoju osobistego we wszystkich sferach 2. Do własnego terytorium, granic 3. Do życia 4. Do wolności 5. Do godności 6. Do szacunku 7. Do akceptacji (bezwzględnej i bezwarunkowej) Człowieka od przyrody wyróżnia posiadanie wolnej woli, wolności. Presja – uruchamia opór wewnętrzny („musisz”) IDEAŁ WYCHOWANIA – wysoki poziom samo aktualizacji. Osoba w najwyższym stopniu odpowiedzialna za siebie i innych, autonomiczna, z poczuciem własnej tożsamości, kreatywna ROZWÓJ – przekroczenie własnych ograniczeń, praca nad wolną wolą. Stymulowanie własnych możliwości jest powinnością moralną człowieka. Człowiek jak się nie rozwija to cierpi, czuje dyskomfort. Człowiek jest „skazany” na rozwój. Rozwój jest powinnością moralną człowieka. Koniecznym elementem rozwoju są kryzysy, dezintegracje. *K. Dąbrowski – „dezintegracja pozytywna”. Jak się komuś nie uda zintegrować to „idzie w dół”. integracja -> dojrzałość. UCIEKAMY W:  Człowiek ucieka w rozwój: o w alkohol narkotyki, papierosy o frustracja, stres -> przyczyny agresji o autoagresja (samo okaleczanie) Wychowanie jest uwikłane w całokształt procesów społecznych. Co to jest TEORIA WYCHOWANIA JAKO NAUKA: - stanowi element dydaktyki - jest nauką praktyczną i empiryczną (odwołuje się do doświadczeń) - odkrywa prawa związane z wychowaniem - każda nauka zasługuje na tą nazwę o ile jest uprawiana w sposób teoretyczny - w obrębie nauki o wychowani dąży się nią nie tylko do poznania ogólnych prawidłowości charakteryzujących przebieg wychowania, lecz także do wypracowania szczegółowych dyrektyw prakseologicznych mówiących o tym w jaki sposób organizować i realizować procesy wychowawcze. Zbiór procesów wychowawczych to METODYKA WYCHOWANIA: - jest zawsze opisem zaleceń, które będą adekwatne i skuteczne do realiów pracy określonej instytucji. ZADANIA TEORII WYCHOWANIA: 1. Określenie ideału i celu wychowania 2. Wyjaśnienie procesów, zjawisk i mechanizmów rozwoju oraz kształtowania się osobowości wychowanka 3. Gromadzenie, sprawdzania oraz systematyzowanie wiedzy o tym jak organizować i realizować działania wychowawcze 4. Gromadzenie i systematyzowanie wiedzy mówiącej o warunkach skuteczności działań wychowawczych. 5. Przedmiotem i podmiotem wychowania jest osobowość OSOBOWOŚCIĄ nazywamy: - system dyspozycji wyznaczających sposób stałości jej zachowania - opis osobowości jednostki oddaje pewna prawidłowość, polegająca na względnej stałości pewnych zachowań w odniesieniu do określonego typu sytuacji oraz na wzajemnych związkach między zachowaniami. - opis osobowości człowieka oddaje/charakteryzuje jego organizację życiowej aktywności - znajomość osobowości pozwala przewidywać zachowanie danej osoby w określonych sytuacjach. Wykład 2 07.05.2008 WARUNKI KONIECZNE dla modelu edukacji HUMANISTYCZNEJ: 1. nauczyciel ma wystarczająco duże zaufanie do siebie i innych, aby wierzyć, że inni tak jak on sam potrafią myśleć o sobie i uczyć się dla siebie 2. Nauczyciel dzieli z innymi (uczniami, rodzicami) odpowiedzialność za proces uczenia się 3. Nauczyciel dostarcza materiałów do uczenia się, korzystając z własnych wiadomości i własnego doświadczenia 4. Uczeń konstruuje i rozwija swój własny program uczenia się, sam lub w kooperacji z innymi dokonuje wyboru kierunku własnej nauki z pełną świadomością ponoszenia konsekwencji tego wyboru. 5. W klasie stopniowo tworzy się klimat ułatwiający uczenie się, klimat bezpieczeństwa społecznego i zaufania. Początkowo jest on kreowany przez nauczyciela, potem przez uczniów 6. Wszystko ogniskuje się wokół utrzymania stałego procesu uczenia się, efekty mierzy się tym, czy uczeń zrobił określony postęp w uczeniu się i jak się uczyć tego co chce wiedzieć 7. Samodyscyplina zastępuje wewnętrzną dyscyplinę 8. Ocena nauki ucznia/studenta jest wystawiana przez niego samego. Jest dodatkowo wzbogacana informacjami zwrotnymi innych członków grupy 9. We wspomagającym rozwój klimacie, uczenie się ma tendencję do pogłębiania się, postępów w szybszym tempie, dzieje się tak dlatego, że kierunek uczenia się jest własnym wyborem. Cała osoba jest zaangażowana w proces uczenia. EMPATIA W INTERAKCJI – umiejętność wyobrażenia sobie jak wpłynie określony bodziec (słowo, gest, zachowanie) na emocje i uczucia osoby z którą jest się w integracji. Empatia istnieje jeśli jest doświadczana w interakcji. AKCEPTACJA W INTERAKCJI – Osobie przynależna jest bezwzględna, absolutna akceptacja samego siebie. Warunkiem tego, że uczeń będzie akceptowany, jest umiejętność przekazywania informacji zwrotnej. INFORMACJA ZWROTNA – komunikat o emocjach i uczuciach doświadczanych w związku z konkretnym zachowaniem drugiej osoby. SAMOŚWIADOMOŚĆ (AUTENTYCZNOŚĆ) W INTERAKCJI – dobry kontakt z osobą. 1. umiejętność wskazania na bodziec, który wpływa na określone emocje 2. umiejętność adekwatnego nazwania doświadczanych emocji 3. umiejętność mówienia o doświadczanych emocjach, jeżeli przyczyną tych emocji jest osoba z którą jesteśmy w interakcji 4. umiejętność nie przenoszenie do interakcji doświadczanych emocji i uczuć, jeżeli przyczyną nie jest osoba, z którą jesteśmy w interakcji Nie empatyczność nauczyciela prowadzi do negatywnych emocji. Eyseng wskazuje na to, że osobowość ma 3 typy: 1. ekstrawersja (char. dla każdego) 2. introwersja (char. dla każdego) 3. neurotyzm – char. dla twórców, naukowców, artystów WAŻNE: Nauczyciel musi umieć określić osobowość dziecka ! Nie może nakazywać dziecku wykonywanie zadań, których to nie będzie w stanie osiągnąć. Wykład 3 07.05.08 HUMANIZM - 1946r. Carl Rogers, A. Maslow - przedmiot badań – rozwój - holistyczne podejście do człowieka Co łączy psychoanalizę z behawioryzmem? – Człowiek jako układ niezależny od niego - Psychoanaliza – człowiek układ sterowany wewnętrznie czasem niezależny od niego - Behawioryzm – człowiek to układ – kierowany przez niezależne od siebie siły zewnętrzne i elementy społeczne - Humanizm – człowiek jest świadomy, samoświadomy, ma wpływ na siebie. Osobowość: a) zadatki genetyczne b) środowisko i wychowanie Przedmiot badań humanistów - samo aktualizacja WARUNKI SAMO AKTUALIZACJI: - właściwa lokalizacja siebie w czasie - akceptacja siebie i innych - wewnątrz sterowalność – brać odpowiedzialność za swoje decyzje HUMANISTYCZNA KONCEPCJA EDUKACJI. Carl Rogers – 1902-1987 – uczeń John Dewey Istnieją takie prawa, które gdybyśmy odkryli, to bylibyśmy społeczeństwem bez konfliktów Rogers chciał odkryć te prawa (empatia, akceptacja, samoświadomość w interakcji). Warunkiem powstania bezpieczeństwa jest: 1. akceptacja 2. samoświadomość „Podstawę zmian w zachowaniu się człowieka stanowi jego własna zdolność do wzrostu i rozwoju, zdolność uczenia się w oparciu o własne doświadczenia” Rogers: Nie można nikogo zmienić, nie można przekazywać gotowych doświadczeń, można stworzyć atmosferę szczególnie sprzyjającą rozwojowi człowieka, konstruktywnym zachowaniom, zmianom w jego zachowaniu, osobowości – tzw. UŁATWIANIE Nauczyciel -> pacyfikator (a nie ten, który wie lepiej) POSTAWY JAKIE UJAWNIA WYCHOWAWCA W INTERAKCJI Z UCZNIEM: - wrażliwe, empatyczne rozumienie uczuć wychowanka, bezwarunkowa akceptacja jego osoby oraz samoświadomość i autentyczność nauczyciela. W takich warunkach osoba może podjąć decyzję o zmianie zachowania. Nikt za nią takiej decyzji podjąć nie może, tak jak nikt wcześniej jej nie mój jak ma się zachowywać. ROGERS -> O EDUKACJI TRADYCYJNEJ: 1. klasowo lekcyjny system 2. nauczyciel jest posiadaczem wiedzy, uczeń oczekiwanym odbiorcą 3. centralny element tej edukacji to wykład i egzamin 4. nauczyciel sprawuj władze, jest autorytetem, uczeń jest wykonawcą 5. nauczyciel jako autorytet jest centralną postacią tej edukacji 6. występuje tu minimalna ilość zaufania ze strony nauczyciela w stosunku do ucznia i odwrotnie 7. nauczyciel wierzy, że uczniami najlepiej się kontroluje wtedy, gdy się ich trzyma w stałym strachu, napięciu 8. uczniowie nie decydują o celach, treściach, materiałach edukacji. Nie uczą się podejmowania decyzji i ponoszenia odpowiedzialności za ich realizację. 9. w szkole nie ma miejsca dla całej osobowości. Wykład 4 14.05.08 WARTOŚCI W PROCESIE WYCHOWANIA: 1. Godność osoby ludzkiej - każdy człowiek stanowi nieredukowalną do żadnego innego dobra wartość samą w sobie toteż mówi się, że godność osoby ludzkiej to zasługująca na szacunek własny i innych ludzi właściwość przysługująca każdemu bez wyjątku człowiekowi z racji bycia człowiekiem. Związana z człowiekiem godność zakłada konieczność postępowania zgodnie z imperatywem Kanta. IMPERATYW KANTA: „postępuj tak abyś człowieczeństwa tak w swojej osobie jako też w osobie każdego innego, używał jako celu, nigdy tylko jako środka” Godność ludzka to wartość uniwersalna, jest jednocześnie podstawą przysługujących człowiekowi niezbywalnych praw, uznaje się ich istnienie, są wpisane w godność osoby ludzkiej. Godność – odnosi się do jego osobowego istnienia, wartość nieredukowalna, zakorzeniona w antycznej strukturze celów i jego osobowej kondycji. Preferowanie godności: - w działalności nauczycielskiej wyraża się to w bezwarunkowej akceptacji i rozumieniu empatycznym uczniów, zajmowaniu wobec nich postawy empatycznej i postawy wolnej od lęku. WARUNKI SPOSOBU KOMUNIKACJI -> POSTAWY: 1. empatia 2. atmosfera wolna od lęku, akceptacja - akceptacja, empatia, samoświadomość WARTOŚCI WYCHOWAWCZE (uniwersalne): 1. Tolerancja 2. Altruizm Wzajemnie się uzupełniają i wzbogacają, stanowią trwałą postawę powszechnie obowiązujących norm prawa. AD. 1 Tolerancja – skłonność do zgody na myślenie, działanie i uczucia inne niż nasze lub przyznanie innym prawa do własnych poglądów, określonego postępowania, stylu życia, odmiennego a nawet sprzecznego z naszym, lub też nisko przez nas ocenianego. Do wierzeń religijnych i światopoglądowych, pomimo odmienności od naszego poglądu. Tolerancja – wyraz szacunku dla autonomii drugiej osoby, a tym samym jako przyznanie prawa drugiemu człowiekowi do decydowania o sobie samym. Brak ingerencji w sprawie innych ludzi. - Zgodnie ze współczesnym rozumieniem: uznanie prawa innych ludzi do wyrażania własnych poglądów o ile nie sprzeniewierzają się dobru wspólnemu i nie wystawiają na niebezpieczeństwo przysługującej każdemu człowiekowi godności ludzkiej. - Tolerancja właściwie pojęta zezwala na przeciwstawianie się złu, ale w sposób nieuwłaczający godności jego sprawcy Tolerancję należy w sposób świadomy i celowy zaszczepiać w procesie wychowania ! AD. 2 Altruizm – szczera troska o dobro drugiego człowieka i to najczęściej ... (coś tam ) Łączy się z czynieniem dobra innemu. Troska polega na wyświadczaniu przysługi w sposób świadomy, bezinteresowny i dobrowolny. Altruizm i tolerancja stanowią dwie samoistne wartości uniwersalne, łączą się ze skłonnością do empatii. - wyraża się w sposób bardzo aktywny w stosunku do drugiego człowieka. Jest czymś więcej niż tylko zrozumieniem innych niż uznaniem ich praw. Altruista czyni dobro świadomie, bezinteresownie. Zabiegając w wychowaniu o tolerancję i altruizm pomagamy młodzieży w samodoskonaleniu. WOLNOŚĆ I ODPOWIEDZIALNOŚĆ. - wartości uniwersalne, są w ścisłym związku, nie ma odpowiedzialności bez wolności. Człowiek jest prawdziwie wolny, gdy szanuje wolność innych i działa odpowiedzialnie. Staje się w pełni odpowiedzialny za swoje decyzje, czyny, gdy postępuje tak na mocy własnego wyboru, czyli możliwie wolny od zewnętrznych nacisków. Wolność jest: - dana ludziom razem z ich człowieczeństwem - jest fundamentem społeczeństwa - tworzy człowieka jako coś w bycie samym wyróżnionego Wolność z moralnego i pedagogicznego punktu widzenia nie jest nigdy równoznaczna z bezprawiem czy samowolą. Oprócz tego, że wolność jest dana człowiekowi stanowi wciąż zadanie do wypełnienia. Hegel – wolność od czegoś i do czegoś: - zabieg w procesie wychowania. Świadectwo brania pełnej odpowiedzialności za postęp zgodnie z poczuciem powinności moralnej. Odpowiedzialność – gotowość ponoszenia konsekwencji swoich wyborów, decyzji i zachowania Różne sytuacje występowania odpowiedzialności: 1. ktoś ponosi odpowiedzialność za coś 2. ktoś podejmuje odpowiedzialność za coś 3. ktoś jest za coś pociągany do odpowiedzialności Odpowiedzialność – właściwość ludzkiego postępowania polegająca na możliwości lub gotowości ponoszenia konsekwencji wzięcia na siebie dobrych i złych skutków własnego postępowania. - umiejętność spełniania potrzeb drugiego człowieka w taki sposób aby nie pozbawiać go zdolności zaspokajania własnych potrzeb - ucieczka od odpowiedzialności jest ucieczką od człowieczeństwa. Piaget: skuteczne wychowanie do wartości jest niemożliwe gdy nie pozwala się uczniowi na samodzielne odkrywanie prawdy na podstawach moralnych. Wykład 5 21.05.08 Sprawiedliwość: - wartość uniwersalna - wg Piageta powinna stanowić podstawę uwrażliwiania dzieci i młodzieży na wszystkie pozostałe wartości ogólnoludzkie - w etyce – kardynalna cnota moralna - jest sprawnością czyli stałą dyspozycją woli lub postawą człowieka polegającą na gotowości oddawania każdemu tego co mu się należy - przestrzeganie prawa - obiektywizm Nikogo nie można pozbawiać tego na co sobie zasłużył. Sprawiedliwość: a) wymienna – znajdująca oparcie w idei całkowitej równości, obowiązuje reguła: „każdemu to samo” b) rozdzielcza – służba na rzecz innych: „każdemu wg jego zasług” Rogers – nagradzamy pracę, proces uczenia się, a nie wiedzę. - dzieci są wrażliwe na sprawiedliwość WYCHOWANIE MORALNE: - jedna z najważniejszych dziedzin praktyki edukacji - stanowi ważną odmianę wychowania do wartości - od dawna uważano, że wychowanie powinno zawierać komponent moralny - wychowanie do moralności (kojarzy się z wywieraniem wpływu na prawidłowy rozwój moralny dzieci), do wartości (kojarzy się z zapoznawaniem wychowanków z różnego rodzaju wartościami i praktyczną ich realizacją) Wychowanie etyczne – kojarzy się z przekazywaniem wiedzy z zakresu etyki, budzenie refleksji nad wychowaniem etycznie poprawnym. Kształtowanie charakteru – niezbędne w postępowaniu moralnym człowieka. Wychowanie moralne – ogół świadomych oddziaływań wychowawczych i działań własnych wychowanka, których celem jest ukształtowanie dyspozycji psychicznych, warunkujących zachowanie moralne jednostki jako człowieka zbiorowości ludzkiej. WYCHOWANIE MORALNE W ZNACZENIU NORMATYWNYM I NEUTRALNYM: NORMATYWNE: - oceniające - ma na celu przyswojenie dzieciom i młodzieży uznawanych powszechnie norm i wartości moralnych, jako niezbędnych czy wręcz koniecznych w życiu ludzkim - nie podlegają krytyce, wątpliwościom - zakłada się, że dorośli wiedzą najlepiej jakie zachowania moralne służą dobru człowieka - normy i wartości – bezwzględnie obowiązujące - zadanie rodziców – przekonać do wartości, nakłonić do postępowania wg nich NEUTRALNE (opisowe, od 11rż): - polega na zapoznawaniu dzieci i młodzieży z różnymi sposobami postępowania moralnego bez sugerowania jednoznacznej oceny - wychowankowie sami mają ocenić czy oczekiwane przez nich zachowanie zasługuje na aprobatę moralną i dlaczego, w celu pogłębienia świadomości moralnej - dużą wagę przywiązuje się do rozwijania umiejętności racjonalnego uzasadniania norm i wartości moralnych, oraz posługiwania się językiem etyki i psychologii - nie ma tu reguł, jest to aby nie wyręczać żadnego z wychowanków w ocenianiu różnego rodzaju problemów natury moralnej, wymaga się wręcz od wychowawców aby nie ujawniali danego stanowiska (swojego) POTRZEBA WYCHOWANIA MORALNEGO: - odpowiada na zapotrzebowanie społeczne, gdyż: 1. dający o sobie znać kryzys moralny, korupcja, morderstwa 2. pilne zapotrzebowanie na wychowanie moralne – niedosyt wiedzy o wartościach moralnych Normy i wartości moralne nie zawsze są przyjmowane i akceptowanie wyłącznie na mocy swej oczywistości. POWÓD ZAPOTRZEBOWANIA NA WYCHOWANIE MORALNE: - w społeczeństwach pluralistycznych jednostka spotyka się nagminnie z przesłaniem wielu kultur, tradycji, filozofii i ideologii. Wiązie się to z łatwym dostępem do informacji i sprzyja ugrunotwianiu w świadomości ludzkiej skrajnego relatywizmu. Oznacza to możliwość przesadnie neutralnego stanowiska. „Świat nie ma szans przetrwania bez wartości” 1. Potrzeby: a. wyższe (bezpieczeństwo psychiczne, szacunek, akceptacja, miłość) b. niższe (ciepło, pożywienie) 2. Potrzeby a. braku (wyższe i niższe) b. bytu (rozwoju, samo aktualizacji, samorealizacji) 3. Potrzeba rozwoju - brak rozwoju jeśli nie są zaspokojone potrzeby wyższe Potrzeba akceptacji (do 18rż wg Rogersa, jeśli jest niezaspokojona może zahamować rozwój) • dorosły który nie miał akceptacji – słaba osobowość, brak możliwości rozwoju, zabieganie o akceptację • dorosły który miał akceptację – silna osobowość, możliwość rozwoju Aktualizacja potencjału – tylko jeśli są zaspokojone potrzeby najwyższe. Wykład 6 28.05.2008 BŁĘDY W WYCHOWANIU: (Ciepłe) 1. Rygoryzm - bezwzględne egzekwowanie wykonania poleceń, pedanteria, sztywność ocen, bardzo dokładnie określone wymagania, nie pozostawiające swobody ścisłe kontrolowanie zachowań dziecka, egzekwowanie posłuszeństwa  zachowania właściwe: stawianie realnych wymagań, kontrolowanie ich spełniania, z prawidłowym systemem wzmocnień, równoważenie potrzeb/stanu dziecka 2. Agresja - fizyczna - symboliczna - słowna ~atak słowny, fizyczny lub symboliczny (gesty), to atak zagrażający lub poniżający w stosunku do dziecka  zachowania właściwe: rozwiązanie konfliktu przez racjonalizacje stanowisk, tolerancja 3. - przerywanie, zakazywanie aktywności własnej dziecka poprzez fizyczne lub psychiczne zachowania własne, przeszkadzanie, odbieranie odwagi, krytyka, modyfikacja – bez jego zgody, przyjmuje jego czynności bez uzasadnień, zakazuje aktywności bez uzasadnienia lub z uzasadnieniem ograniczającym  zachowanie właściwe: tworzenie warunków do rozwiązywania przez dziecko własnej aktywności, ustalanie z dzieckiem rodzaju aktywności zastępczej wobec jego własnej, negocjowanie 4, Obojętność - obserwowany dystans do spraw dziecka i do niego osobiście, okazywanie braku zainteresowania do jego aktywności - nie nawiązuje kontaktu z własnej woli - werbalny i mimiczny brak w kontaktach z dziećmi - nie reaguje, nie słucha - zajmuje się czymś innym - pozostaje bierny wobec próśb i ewidentnych potrzeb dziecka  zachowania właściwe: sympatia, akceptacja, koncentracja, stwarzanie warunków do samodzielności dziecka 5, Eksponowanie siebie: - koncentrowanie uwagi dziecka na walorach wychowawcy - chęć imponowania wyróżnianiem się - obrażanie się  zachowania właściwe: demonstrowanie własnych zachowań, zgodnych z wymaganiami stawianymi dziecku, bez nacisku na naśladownictwo, bycie wzorem, skromność w traktowaniu własnej osoby, równorzędne traktowanie własnych potrzeb i potrzeb dziecka BŁĘDY CIEPŁE: 1. Uległość - osoba spełnia zachcianki dziecka - rezygnuje i obniża wymagania stawiane dziecku wobec jego nalegań lub napotkanych przewidywanych trudności - demonstruje własną bezradność wobec dziecka w sposób werbalny 2. Zastępowanie dziecka - wykonuje zadania, które powinno wykonać dziecko - pozbawia dziecko możliwości decydowania co do podjęcia działań własnych - z własnej inicjatywy proponuje dziecku zastąpienie go 3. Idealizacja dziecka - utożsamianie się z nim jako najwyższym dobrem - ciągłe zajmowanie się dzieckiem, jego sprawami - czynności zabezpieczające przed zachowaniem dziecka niezgodnym z idealnym wzorem - afektacja w stosunku do dziecka - brak krytycyzmu 4. Niekonsekwencja: - przemienność zachowań względnych, zaliczanych do różnych kategorii błędów ABSOLUTNE I BEZWZGLĘDNE PRAWA: - godność - szacunek - akceptacja - wolność - rozwój BŁĄD pedagogiczny -> gdy w.w. prawa są przekroczone !

Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group