www.pedagodzyspecjalni.fora.pl

prezes

[link widoczny dla zalogowanych]

Metoda Marii Montessori
System wychowawczy Marii Montessori, zwany także Metodą Montessori powstał na początku XX wieku na fali krytyki herbartowskiej "szkoły tradycyjnej", Opracowana przez Montessori koncepcja wychowania była wynikiem wielostronnych studiów teoretycznych (z zakresu medycyny, filozofii, psychologii eksperymentalnej) oraz wieloletniej praktyki lekarskiej autorki.
Maria Montessori pracowała w Klinice Psychiatrycznej Uniwersytetu Rzymskiego. Podstawy opracowanej specjalnej metody nauczania, przedstawiła na Kongresie Lekarzy w Turynie w 1898 roku.
Ważne elementy metody Marii Montessori to:
zindywidualizowane wychowanie i nauczanie
wychowanie do samodzielności wolność dziecka
postępowanie nauczyciela, praca z rodzicami
przygotowane otoczenie
Zindywidualizowane wychowanie i nauczanie
Każde dziecko ma swoją indywidualną
linię rozwoju, co oznacza, że nie musi w
tym samym czasie nabywać takich
samych sprawności jak rówieśnicy.
W tym celu rezygnuje się z porównywania
osiągnięć między dziećmi.
Nie ocenia się dziecka za pomocą stopnia, lecz poznaje się go poprzez obserwację, rozmowy z rodzicami, badania testowe. Dla każdego dziecka przygotowany jest specjalny program stymulacji, który realizuje się poprzez różne formy organizacyjne (praca na materiale, zabawy swobodne, lekcje nazw, lekcje rozwojowe itp.).
Wychowanie do samodzielności ("Pomóż mi zrobić to samemu")
Dziecko poznaje swoje możliwości i ograniczenia, bierze na miarę swojego wieku odpowiedzialność za siebie i swoją aktywność.
Pomocą w realizacji tego celu są lekcje z zakresu praktycznego życia (ubieranie się, sprzątanie pomieszczeń, higiena osobista, właściwe zagospodarowanie przestrzeni oraz czasowy rozkład zajęć w grupie).
Wolność dziecka
Aby dziecko mogło odczuwać wolność, powinno najpierw poznać jej granice i nauczyć się korzystać ze swego prawa do wolności w taki sposób, aby nie ograniczać jej innym osobom. Ma prawo wyboru materiału do zabawy i nauki oraz miejsca i czasu w jakim podejmuje aktywność.
Umożliwia mu to samodzielne rozpoznawanie własnych potrzeb, indywidualne tempo pracy i ułatwia poznanie otoczenia, w którym przebywa. Wolność zwiększa poczucie bezpieczeństwa i chęć działania. Pomaga też zrozumieć znaczenie porządku dla funkcjonowania grupy jako całości, a tym samym przyczynia się do wspierania rozwoju społecznego.
Postępowanie nauczyciela, praca z rodzicami
Nauczyciel dostarcza dzieciom niezbędnych materiałów, w tym także możliwości funkcjonowania w poczuciu bezpieczeństwa i klimacie zaufania. Staje wobec niepowtarzalności każdego dziecka i jego rodziców, nie ignoruje ich problemów, lecz przyjmuje je jako wyzwanie.
Ważne są tu takie cechy osobowości pedagoga jak refleksyjność, wrażliwość, zdolność identyfikacji własnych uczuć i emocji oraz umiejętność oddzielania ich od problemów dzieci.
Nauczyciel powinien posiadać gruntowną wiedzę o rozwoju dziecka i doskonałą zdolność obserwacji.
W miarę możliwości poznawać środowisko rodzinne dziecka i nawiązywać ścisły kontakt z rodzicami - rodzice mogą i powinni uczestniczyć w comiesięcznych szkoleniach organizowanych przez nauczyciela danej grupy i brać czynny udział w procesie dydaktyczno-wychowawczym klasy, szkoły.
Przygotowane otoczenie

W przygotowanym otoczeniu istotną rolę odgrywają materiały dydaktyczne oraz wyposażenie (meble, przedmioty codziennego użytku), dostosowane rozmiarami do potrzeb i poziomu rozwoju dziecka.
Poprzez dostępność elementów
otoczenia dziecko staje się
współgospodarzem placówki,
co przyczynia się do rozwoju jego
samodzielności. Ważnym składnikiem
przygotowanego środowiska jest
materiał rozwojowy (pomoce dydaktyczne).
Podstawowym zadaniem materiału dydaktycznego jest wspomaganie dziecka w rozwoju.
Wyróżnia się kilka kategorii materiału dydaktycznego:
materiały do ćwiczeń z praktycznego życia (troska o samego siebie i środowisko, kultura życia codziennego, czynności gospodarczo-porządkowe),
materiały sensoryczne, służące do kształcenia zmysłów i pobudzania aktywności umysłowej dziecka,
materiały do nauki języka,
materiały do nauki matematyki,
materiały wprowadzające w dorobek kulturalny i naukowy człowieka (historia, geografia, biologia),
materiały do wychowania artystycznego (muzyka, plastyka).
materiały do wychowania religijnego.
Materiał dydaktyczny został
przygotowany według określonych
zasad.
Najważniejsze z nich to:
zasada stopniowania trudności,
zasada przystępności - od materiału konkretnego do abstrakcyjnego
zasada aktywności - budzenie ciekawości i zainteresowania dziecka oraz wyzwalanie różnych form ekspresji,
zasada samokontroli - samodzielne poszukiwanie rozwiązań i odkrywanie błędów.