seba
RESOcjalizator
Dołączył: 03 Gru 2007
Posty: 950
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 11 razy Ostrzeżeń: 0/5 Skąd: lublin
|
Wysłany: Sob 8:52, 23 Lut 2008 Temat postu: 1 wykład |
|
|
prosiło mnie kilka osób, więc wrzucam.
Wykład 1 - 20.02.08
Co to jest pedagogika specjalna?
Wg Sękowskiej pedagogika specjalna jest dyscypliną naukową zajmującą się osobami obarczonymi niepełnosprawnością oraz ich rehabilitacją, a także osobami niedostosowanymi społecznie i ich resocjalizacją.
Wg Władysława Dykcika jest nauką szczegółową pedagogiki, a jej przedmiotem opieka, terapia, kształcenie i wychowanie osób odchylonych od normy, najczęściej jednostek mniej sprawnych lub niepełnosprawnych bez względu na rodzaj, stopień, złożoność objawów oraz przyczyn zaistniałych anomalii, zaburzeń, trudności lub ograniczeń.
uszkodzenie – oznacza wszelką stratę lub wadę fizyczną, psychiczną lub anatomiczną struktury albo czynności.
niepełnosprawność – wszelkie ograniczenie lub brak możliwości wykonywania czynności na poziomie normalnym dla człowieka.
korekcja – usuwanie wad, likwidowanie nieprawidłowości, poprawianie stanu wyjściowego, np. w zakresie widzenia, słyszenia, zachowania się, działania.
kompensacja – zastąpienie obiektywnie istniejących lub subiektywnie odczuwalnych braków w jednej dziedzinie działalności człowieka przez wzmożoną aktywność w innej.
Hans Hanselmann
aparatury: percepcji (słuch, wzrok, dotyk), przetwarzania (mózgowie, ośrodek sekrecji wewnętrznej), wyrażania (postawa, migi, mimika, mowa)
Dział I obejmuje wychowanie jednostki w zakresie upośledzenia aparatury percepcyjnej.
a) pedagogikę dotyczącą jednostek z upośledzeniami słuchu
b) pedagogikę dotyczącą jednostek z upośledzeniami wzroku
Dział II obejmuje wychowanie jednostek z zahamowaniami i upośledzeniami CUN oraz zaburzeniami i schorzeniami na tle endokrynologicznym.
a) pedagogika upośledzenia umysłowego
b) pedagogika trudności wychowawczych spowodowanych zaburzeniami układu centralnego
Dział III obejmuje wychowanie jednostek z upośledzeniami aparatury ekspresyjnej.
a) upośledzenia motoryczne
b) pedagogika wad wymowy
M. Grzegorzewska (1964) – podaje klasyfikację z punktu widzenia potrzeb praktycznych w szkolnictwie – biorąc za punkt wyjścia stopień upośledzenia lub upośledzenia złożone:
1. upośledzeni umysłowo (debil, idiota)
2. głusi (z resztkami słuchu, niedosłyszący)
3. niewidomi (ociemniali, niedowidzący)
4. społecznie niedostosowani
5. kalecy
6. przewlekłe choroby (padaczka, cukrzyca)
Oligofrenopedagogika – ad.1
Surdopedagogika – ad.2
Tyflopedagogika – ad.3
Pedagogika resocjalizacyjna – ad.4
Pedagogika terapeutyczna – ad.5
Działy (wg Dykcika) pedagogiki specjalnej ze względu na rodzaj odchyleń od normy:
I. Pedagogika zdolnych i uzdolnionych
1. wybitne zdolności ogólne
2. uzdolnienia kierunkowe
II. Pedagogika rehabilitacyjna / rewalidacyjna
1. upośledzenie umysłowe
2. wady wzroku
3. wady słuchu
4. sprzężone upośledzenie
III. Pedagogika lecznicza
1. choroby przewlekłe
2. niesprawność ruchowa
3. odmienność somatyczna
4. autyzm, zespoły psychozo podobne
5. starość
IV. Pedagogika resocjalizacyjna
1. niedostosowanie społeczne
2. aspołeczność
3. antyspołeczność
4. demoralizacja
5. przestępczość
V. Pedagogika korekcyjna
1. trudności w uczeniu się
2. zaburzenia w rozwoju
3. zaburzenia emocjonalne
Dzieci ze specjalnymi potrzebami:
1. dzieci mające trudności w nauce
2. dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi w zachowaniu
3. dzieci niepełnosprawne fizycznie, sensorycznie i umysłowo
Post został pochwalony 0 razy
|
|