www.pedagodzyspecjalni.fora.pl

seba

zebrane do kupy, odpowiednio poukładane i porozdzielane tak, jak być powinno. amen :].

swoją drogą, ja tego przepisywać nie zamierzam, za dużo.. druknę, zaniosę babci ali i ją serdecznie pozdrowię ;]. przepisującym szacun za chęci i motywację Wink

.

WYKŁAD 1
15.02.08

Zjazd pedagogiczny

1. Przemiany po roku '89 niosły obietnicę demokratyzacji, dawały nadzieję na przekształcenie polskiej szkoły w obszar publiczny. Oczekiwano szkoły z nauczycielami nastawionymi na twórcze zmagania z wymogami współczesności. Przed oświatą stoi zadanie aby współdziałały ze sobą wszystkie podmioty ( nauczyciel, rodzice i uczniowie).

DYREKTYWA
*treści i formy kształcenia szkolnego mogą stanowić zagrożenie dla nabywania kompetencji intelektualnych i obywatelskich
*obserwuje się zwrot ku schematom praktyk edukacyjnych związanych z akcentowaniem ilościowych standardów nabywania wiedzy, nauki pamięciowej, marginalizacji roli doświadczenia, rozwiązywania problemów w toku kształcenia
*szkoła staje sie miejscem wpajania faktów, nauczania schematów, wpajania kanonów; prowadzi to do sytuacji, w której autentyczny wysiłek myślenia i dojrzewania do własnej interpretacji rzeczywistości są uznawane za zagrożenie dla szkoły.

- Rezultatem hamowania rozwoju intelektualnego uczniów staje się ich nieporadność intelektualna, brak postaw kreatywnych, dogmatyzm myślenia oraz konformizm wobec narzucanych prawd i ich głosicieli.
- Niedostatek dojrzałości etycznej młodego pokolenia, która rozumiana jako zdolność dokonywania wyborów etycznych łączy się z dojrzałością intelektualną.
-Uczeń, w którym skutecznie zahamowano potrzebę myślenia i rozumienia jest potencjalnie dobrym poddanym, pozbawionym sprzeciwu na narzucanie schematów, staje się jednostką pasywną.
- Szkoła stanowi narzędzie odtwarzania nierówności społecznej
- Dzieci i młodzież pochodzący z niższego statusu społ-ekonomicznego stają się ofiarami selekcji egzaminacyjnej.
- Negatywne konsekwencje oddziaływań szkoły na uczniów są skutecznie mistyfikowane za sprawą wskaźników skolaryzacji.
-Narastająca biurokratyzacja oświaty sprzyja pozorowaniu pracy pedagogicznej, odartej z jej osobistej refleksji nauczycieli, eksponowaniu działań rozmijających się z sensem kształcenia, wyobcowaniu nauczyciela od istoty pracy twórczej.

PODSUMOWANIE
1. Zaburzone relacje nauczyciel- uczeń
2.Tendencje do ilościowego nauczania i bezkrytycznego ustosunkowania sie do niego
3.Nauczyciel i jego postawa pedagogiczna.

Kompetencje nauczyciela- wychowawcy w zmieniającej się rzeczywistości oświatowej.

Kompetencja- sprawność, umiejętność.
Miano kompetencje pedagogiczne można zamiennie używać z terminem postawy pedagogicznej( stosunek do kogoś lub czegoś).

POSTAWA PEDAGOGICZNA WG Stefana Nowaka
Postawą danego człowieka wobec pewnego przedmiotu nazywamy ogół względnie trwałych dyspozycji do oceniania danego przedmiotu i emocjonalnego na niego reagowania oraz towarzyszące tym dyspozycjom względnie trwałe przekonania o naturze i właściwościach tego przedmiotu a także sposoby zachowania sie wobec niego.

WNIOSKI Z DEFINICJI
Na postawę składają się 3 komponenty( składniki0
-emocjonalny
-poznawczy
-behawioralny

Emocjonalny- nasze uczucia, wrażliwość wewnętrzna, poziom empatii: są to te cechy osobowości, które decydują o jakości relacji nauczyciel- uczeń, o tym kim jest nauczyciel jako człowiek.
Poznawczy-wiedza ( nauczycielska, pedagogiczna, psychologiczna, specjalistyczna, humanistyczna szeroka wiedza na temat człowieka)nauczyciel powinien być eurydytą( mieć szeroka wiedzę)
Behawioralny -konkretne zachowanie nauczycieli, wychowawców.

Te trzy komponenty świadczą o kompetencji zawodowej nauczyciela- wychowawcy.

Kompetencje pedagogiczne będą się rozstrzygać w następujących relacjach
-nauczyciel-uczeń
-nauczyciel-rodzic
-nauczyciel-nauczyciel
-nauczyciel-społeczność lokalna
-nauczyciel- własna rodzina
-nauczyciel- kadra kierownicza
-nauczyciel- organizacje samorządowe, społeczne, związki zawodowe
Najważniejszą wartością w nauczycielstwie jest człowieczeństwo.

WYKŁAD 2
22.02.08

Obecnie wyróżniamy jeszcze następujące grupy kompetencji zawodowych( wg. Strytowskiego)

-merytoryczne (kompetencje rzeczowe)
Wg. autora oznaczają one znajomość przez nauczyciela treści nauczanego przedmiotu, bloku przedmiotowego, tzw ścieżki edukacyjnej. Kompetencje te zdobywa nauczyciel w trakcie studiów a także przez ustawiczne samokształcenie się .
-psychologiczno-pedagogiczne
Wiedza dająca nauczycielowi wiedzę teoretyczną do jego działalności dydaktyczno- wychowawczej
-diagnostyczne
Związane z poznawaniem uczniów i ich środowisk społeczno-wychowawczych. głównie rodziny i grup rówieśniczych; wymaga to od nauczyciela znajomości podstawowych metod i technik badawczych oraz umiejętności analizy i interpretacji otrzymanych wyników badań.
-w dziedzinie planowania i projektowania
Planowanie zajęć szkolnych długofalowych(np. projektowanie nauczania danego przedmiotu tzw. rozkład danego materiału) i doraźnych(projektowanie lekcji co wiąże sie z nabyciem przez nauczyciela umiejętności pisania scenariuszy lekcji, konspektów) a także projektowanie programu: wychowawczego, testów i innych narzędzi do mierzenia osiągnięć uczniów, narzędzi poznawania uczniów, planów doskonalenia zawodowego.
-dydaktyczno-metodyczne
Wiedza na temat istoty zasad metod realizacji procesu kształcenia.
-komunikacyjne
Wiedza na temat procesu komunikowania a także umiejętność efektywnego nadawania i odbierania komunikatów.
-medialne i techniczne
Organizowanie przez nauczyciela warsztatu pracy, co oznacza jego znajomość zasobów medialnych, związanych z nauczanym przedmiotem oraz możliwości ich zastosowania; umiejętność obsługi np. komputera i internetu. doskonalenie swoich umiejętności.
-związane z kontrolą i oceną osiągnięć uczniów oraz jakościowym pomiarem pracy szkoły
Nauczyciel w tej dziedzinie potrafi dobrać lub wytworzyć narzędzia rewalidacji, zastosować je i zinterpretować. Następnie zbudować procedury oceniania osiągnięć uczniów wyrażone w stopniach szkolnych, przedstawić wyniki uczniom, rodzicom i nauczycielom.
-projektowania i ocena programu oraz podręczników szkolnych
-autoedukacyjne( autokreacyjne) związane z rozwojem zawodowym

Komitet Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk wyodrębnił sześć aktualnych kompetencji zawodowych nauczyciela-wychowawcy:
-prakseologiczne
Ujawnia się w skutecznym diagnozowaniu, programowaniu, planowaniu i organizowaniu działań pedagogicznych oraz kontrolowaniu i ocenie efektów procesu edukacyjnego.
-komunikacyjne
Wyrażają się w poprawności i skuteczności operowania językiem w sytuacjach edukacyjnych.
-współdziałania
Polegają na skuteczności zachowań prospołecznych i na sprawnościach działań integracyjnych.
-kreatywne
wyrażają się poprzez innowacyjne i nieszablonowe działania.
-informatyczne
Sprawne korzystanie z nowoczesnych źródeł informacji.
-moralne
Zdolność do pogłębionej refleksji moralnej przy ocenie dowolnego czynu etycznego.

MEN podało następujące grupy kompetencji nauczycielskich:
1. dydaktyczne
2.wychowawcze i społeczne( związane z umiejętnością rozpoznawania potrzeb uczniów i zdolności do współpracy w różnych relacjach międzyludzkich)
3.kreatywne (zdolność do samokształcenia do innowacyjności, niestandardowości działań, z mobilnością i elastycznością działania)
4.prakseologiczne
5. komunikacyjne( skuteczność zachowań werbalnych i pozawerbalnych w sytuacjach wychowawczych)
6. informacyjno-medialne( umiejętność korzystania z technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz ich stosowania w nauczaniu)

T. Oleńska-Pawlak proponuje nam następujące grupy kompetencji nauczycielskich :
- nauczyciel otwarty i komunikatywny
- potrafi radzić sobie w sytuacjach kryzysowych i konfliktowych
- otwarty na wiedzę
-potrafi rozwiązywać profesjonalnie problemy dziecka niepełnosprawnego( oraz zdrowego) i jego rodziny
-niekonformistyczny

W podejściu do współczesnych kompetencji nauczycielskich wyróżnia się trzy ich paradygmaty:
1. nauczycielu poznaj samego siebie
2. nauczycielu zrozum samego siebie
3. nauczycielu buduj samego siebie
Ad.1.
Poznaj samego siebie, pragnienia, obawy, możliwości, ograniczenia, po to abyś mógł właściwie kierować swoim życiem. Proces ciągłego samopoznania, samodoskonalenia i samokształcenia chroni nauczyciela przed szybkim wypaleniem zawodowym i przed rutyna zawodową. We współczesnym systemie kształcenia nie wymaga się osobowego rozwoju nauczyciela. Istnieją następujące tu zagrożenia :
a) infantylizacja
b) technokratyzacja
Do tych dwóch zagrożeń zaliczamy :
-ucieczkę od dojrzałego i refleksyjnego studiowania
-dominację środków audiowizualnych zachęcającą do wysiłku intelektualnego związanego z czytaniem literatury naukowej
-dążenia do pozyskiwania gotowych przepisów edukacyjnych
Ad. 2.
Zrozumieć siebie, zrozumieć drugiego człowieka, jego zachowania i przeżycia, warunkiem tego jest uznanie drugiego człowieka jako osoby. Osobowy "ja" nauczyciela stanowi szczególną humanistyczną wartość, kompetencje merytoryczne oraz sprawność działania "nie czynią" jednak nauczyciela; techniczność bezosobowego podłoża staje się antywartością w wychowaniu. Zrozum samego siebie to również problem dojrzewania do zawodu, zarówno w teorii jak i w praktyce; chodzi tu o zagadnienie "terminowania w zawodzie". Spotkanie z drogim człowiekiem wymaga, aby nauczyciel był człowiekiem umiejącym słuchać, a nie tylko umiał wsłuchiwać się w siebie.
Ad.3.
Aby dużo dać, trzeba dożo mieć.

WYKŁAD 3
29.02 2008
C.D KOMPETENCJI
8. KOMPETENCJE ZWIĄZANE Z KONTROLĄ I OCENĄ OSIĄGNIĘĆ UCZNIÓW ORAZ JAKOŚCIOWYM POMIAREM PRACY SZKOLNEJ
Nauczyciel kompetentny w tej dziedzinie potrafi dobrać lub wytworzyć narzędzia ewaulacji, zastosować je i zinterpretować. Zbudować procedury oceniania osiągnięć uczniów wyrażone w stopniach szkolnych, przedstawić wyniki uczniów rodzicom i nauczycielom.

9. KOMPTENECJE DOTYCZĄCE PROJEKTOWANIA I OCENY PROGRAMÓW ORAZ PODRĘCZNIKÓW SZKOLNYCH

10. KOMPTENECJE AUTOEDUKACYJNE ( AUTOKREACYJNE) ZWIĄZANE Z ROZWOJEM ZAWODOWYM.

Komitet Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk wyodrębnił 6 aktualnych kompetencji zawodowych nauczyciela-wychowawcy:
1.KOMPETENCJE PRAKSEOLOGICZNE
Ujawniają się w skutecznym diagnozowaniu, skutecznym programowaniu, planowaniu i organizowaniu działań pedagogicznych, kontrolowaniu i ocenie efektów procesu edukacyjnego.
2. KOMPETENCJE KOMUNIKACYJNE
Wyrażają się w poprawności i skuteczności operowania językiem w sytuacjach edukacyjnych.
3. KOMPETENCJE WSPÓŁDZIAŁANIA
Polegają one na: skuteczności zachowań prospołecznych i w sprawności działań integracyjnych.
4. KOMPETENCJE KREATYWNE
Wyrażają się u nauczyciela poprzez innowacyjne i nieszablonowe działania.
5. KOMPETENCJE INFORMATYCZNE
Wyrażają się w sprawnym korzystaniu z nowoczesnych źródeł informacji
6.KOMPETENCJE MORALNE
Wyrażają się w zdolnościach do pogłębionej refleksji moralnej przy ocenie jakiegoś dowolnego czynu etycznego.

Ministerstwo Edukacji Narodowej podało następujące grupy kompetencji:
1. dydaktyczne
2. wychowawcze i społeczne-związane z umiejętnością rozpoznania potrzeb uczniów i zdolnością do współpracy w różnych relacjach międzyludzkich.
3. kreatywne-wyrażają się w zdolności nauczyciela do samokształcenia, innowacyjności, niestandardowości działań, mobilności i elastyczności działania.
4. prakseologiczne
5. komunikacyjne-wyrażają sie w skuteczności zachowań werbalnych i pozawerbalnych w sytuacjach edukacyjnych.
6. informatyczno-medialne- wyrażają się umiejętnością korzystania z technologii informacyjnych i komunikacyjnych oraz ich stosowaniu w nauczaniu.
Te kompetencje są umieszczone w rozporządzeniu MEN i Sportu.

T. Oleńska- Pawlak proponuje nam następujące grupy kompetencji nauczycielskich. Istnieje obecnie zapotrzebowanie na nauczyciela-wychowawcę, który jest:
-otwarty i komunikatywny
-potrafi radzić sobie w sytuacjach kryzysowych i konfliktowych
-jest otwarty na wiedzę
-potrafi rozwiązać profesjonalnie problemy dziecka niepełnosprawnego i jego rodziny ( oraz dziecka zdrowego)
-powinien być niekonfrormistyczny

W podejściu do współczesnych kompetencji nauczycielskich wyróżnia się 3 ICH PARADYGMATY:
Nauczycielu, poznaj samego siebie!
Nauczycielu, zrozum samego siebie!
Nauczycielu, buduj samego siebie!

WYKŁAD 4
7.03.2008

POZNAJ SAMEGO SIEBIE-swoje obawy, pragnienia, możliwości, ograniczenia po to, abyś mógł właściwie kierować swoim życiem. Proces ciągłego samopoznawania, samodoskonalenia i samokształcenia chroni nauczyciela przed szybkim wypaleniem zawodowym i przed rutyną zawodową. We współczesnym systemie kształcenia nie wspomaga się osobowego rozwoju nauczyciela. Istnieją tu następujące zagrożenia:
INFANTYLIZACJA
TECHNOKRATYZACJA
Do tych dwóch zagrożeń zaliczamy: ucieczkę od dojrzałego i refleksyjnego studiowania, dominację środków audiowizualnych zniechęcających do wysiłku intelektualnego związanego z czytaniem literatury naukowej, dążenie do pozyskiwania gotowych przepisów edukacyjnych.
Chęć poznawania siebie nie jest rzeczą łatwą. Trudno jest odnaleźć swoją drogę rozwojową.

OSOBA DYREKTORA-decyduje o charakterze placówki, motywuje nauczycieli do działania
OSOBOWOŚĆ NAUCZYCIELA-czy ten kontakt z dzieckiem daje nauczycielowi radość, czy nie jest to osoba neurotyczna, czy jest zmotywowana do pracy
SPOSÓB PRZYJĘCIA NAUCZYCIELA DO PRACY (w jakiej przebiega atmosferze)-nauczyciele są zabiegani, nie mają czasu na pogłębianie swojej wiedzy. Współczesny system kształcenia nie wspomaga rozwoju osobowościowego nauczyciela; ucieczka od refleksyjnego studiowania.

ZROZUM SAMEGO SIEBIE- zrozumieć siebie, zrozumieć drugiego człowieka, jego zachowania i przeżycia. Warunkiem tego jest uznanie drugiego człowieka jako osoby ludzkiej. Osobowe „Ja” nauczyciela stanowi szczególną, humanistyczną wartość. Kompetencje merytoryczne i sprawność działania „ nie czynią” jednak nauczyciela. Techniczność bezosobowego podłoża staje się antywartością w wychowaniu.

„ ZROZUM SAMEGO SIEBIE” to również problem dojrzewania do zawodu zarówno w teorii jak i w praktyce; chodzi tu o zagadnienie tzw. „ terminowania w zawodzie”. Spotkanie z drugim człowiekiem wymaga, aby nauczyciel był człowiekiem słuchającym, a nie tylko umiał wsłuchiwać się w siebie.

BUDUJ SAMEGO SIEBIE-Ważny jest tu pogląd wyrażony przez M. Grzegorzewską: „ Żeby dużo dać, trzeba dużo mieć”

WYKŁAD 5
4.04.2008

KOMPETENCJE I UMIEJĘTNOŚCI WSPÓŁCZESNEGO NAUCZYCIELA-WYCHOWAWCY W LITERATURZE POLSKIEJ I OBCEJ. PODSUMOWANIE

W polskiej literaturze pedeutologicznej na szczególną uwagę zasługują 2 rodzaje kompetencji:
kompetencje merytoryczne ( rzeczowe)
kompetencje samokształceniowe

Kompetencje merytoryczne są podstawą dla każdego zawodu. W zawodzie nauczyciela kompetencje te decydują o jakości lekcji, czy zajęć dydaktycznych. Szczególne znaczenie mają one na etapie edukacji wczesnoszkolnej, bo po reformie z 1999r. Kształcenie ma charakter zintegrowany i dlatego powinno ono sprzyjać budowaniu w umysłach scalonego i uporządkowanego obrazu świata. W realizacji kompetencji merytorycznych pomocne będą następujące ZASADY PRACY NAUCZYCIELSKIEJ I UMIEJĘTNOŚCI.

W polskiej literaturze współcześnie wyróżnia się:
1. ZASADĘ MOTYWACJI I PLANOWANIA.
Głosi, że pozytywne efekty przyniesie takie uczenie, które jest przez ucznia identyfikowane i odczuwane jako potrzeba. Uczeń powinien mieć orientację, czego ma się uczyć, dlaczego ma się tego uczyć, jak i w jakim porządku. Zadaniem nauczyciela jest zainteresować ucznia, sprawić, żeby inspiracja do uczenia się miała źródło w samym uczeniu, a nie nakazach zewnętrznych oraz pomóc uczniom w zaplanowaniu przebiegu uczenia się.
2.ZASADA FUNKCJONALNOŚCI MIEJSCA I ŚRODKÓW UCZENIA SIĘ.
Kładzie się nacisk na odpowiednie zagospodarowanie przestrzeni, warunki lokalowe, wyposażenie sal, odpowiednie oświetlenie podczas lekcji/ nauki, a nawet rozmieszczenie uczniów w ławkach.
3. ZASADA HIGIENY I REKREACJI
Mówi o tym, że nauczyciel powinien odpowiednio dobrać i elastycznie modyfikować cykl czasu pracy i odpoczynku; powinien wiedzieć, że małe dzieci mają ograniczone możliwości skupienia uwagi ( w tym niepełnosprawne) ; ważne jest urozmaicanie przerw w czasie pracy.
4. ZASADA RYTMICZNOŚCI I PREKLUZYJNOŚCI
Podkreśla zasadę działania systematycznego i ustalenia planowanego terminu zakończenia edukacji. Nauczyciel powinien odnieść tę zasadę zarówno do uczniów jak i do siebie.
PREKLUZYJNOŚĆ- obie strony powinny dbać o to, by się nie spóźniały, nie przeznaczali czasu zajęć na rzeczy nieistotne, nie mające związku z przedmiotem nauczania i jego celami.
5. ZASADA ODPOWIEDZIALOŚCI I DYSCYPLINY
Pozytywne wyniki uczenia się są zależne od dwóch wartości/ postaw: obowiązkowości, odpowiedzialności i kształtować je u swoich uczniów
6. ZASADA WYTRWAŁOŚCI I ZAUFANIA
Akcentuje konieczność konsekwentnego, cierpliwego wykonania zadania mimo trudności ( obiektywnych i subiektywnych), przeszkód; dostrzeżenie trudności ucznia i zachęcanie go do samodzielnego uczenia, przezwyciężania trudności i wzbudzania ufności; pomoc uczniowi

WYKŁAD 6
11.04. 2008

C.D ZASAD

7. ZASADA OSZCZĘDNOŚCI I WYDAJNOŚCI
Zasada ta mówi nam o tym, aby uzyskiwać jak najlepsze rezultaty pracy przy jednoczesnym jak najmniejszym wkładzie:
-czasu
-sił
-energii
-środków
Jej realizacja jest możliwa wtedy, gdy nauczyciel bardzo planowo i systematycznie zaplanuje swoją pracę oraz potrafi zmotywować uczniów do samodzielnego zdobywania wiedzy. Pomaga uczniom w tym względzie i umie też dostosować partie materiału do możliwości i predyspozycji uczniów. Zasada ta wymaga od nauczyciela osobistego zdyscyplinowania. Nauczyciel jest dobrze zorganizowany lub nie.

8. ZASADA AKTYWNOŚCI I SAMODZIELNOŚCI
Zasada ta mówi o tym, że nauczyciel powinien pozwolić uczniom wykazać się samodzielnością, aktywnością w trakcie realizacji różnych przedmiotów i zajęć edukacyjnych.

9.ZASADA WSZECHSTRONNOŚCI I TRWAŁOŚCI
Zasada ona, iż ujmujemy rzeczy, zjawiska, zdarzenia w różnych aspektach. Najważniejsza rola nauczyciela w tym względzie będzie polegać na tym, żeby uczeń umiał dostrzec związki między teorią, a praktyką. Między aktualnie zdobywanymi wiadomościami, a powiązaniem z wcześniejszymi. Nowe wiadomości będą wówczas trwalsze.
ZASADA TA MA SZCZEGÓLNE ZNACZENIE DLA DZIECI Z RÓŻNYMI DYSFUNKCJAMI.

10. ZASADA WSPÓŁDZIAŁANIA
Chodzi tu o proces samodzielnego zdobywania wiedzy. Współdziałanie może mieć charakter bezpośredni lub/ i pośredni. Współdziałanie pośrednie będzie wówczas, kiedy uczeń będzie korzystał z podręczników, instrukcji i wzorów. Bezpośrednie, kiedy nauczyciel będzie odpowiadał na pytania uczniów, udzielał wskazówek do pracy.

WSPÓŁDZIAŁAĆ to nie to samo co ZASTĘPOWAĆ, bo WSPÓŁDZIAŁAĆ to:
-ułatwiać
-prowadzić
-być mistrzem
-być osobą znaczącą dla ucznia

11.ZASADA SAMOKONTROLI I SAMOOCENY
Zasada ta wskazuje na ocenę systematycznego sprawdzania zgodności stanu aktualnego (zastanego) ze stanem postulowanym, tzn., że zadaniem nauczyciela jest z jednej strony kontrola i ocena osiągnięć uczniów, a z drugiej strony wdrożenie uczniów do samodzielnego sprawdzenia, oceniania siebie.

12. ZASADA RACJONALIZACJI
Zasada ta obliguje nauczyciela do doskonalenia warsztatu własnej pracy, do rozwijania samodzielności poznawczej uczniów.

WYKŁAD 7
30.04.2008

TEMAT: Identyfikacja nauczyciela-wychowawcy z zawodem we współczesnej rzeczywistości oświatowej!

IDENTYFIKACJA-to inaczej utożsamianie się kogoś z czymś, identyfikowanie. Wywodzi się z łac. „iden”- taki sam. Pojęcie to oznacza utożsamienie się jednej osoby z poglądami, przekonaniami, postawami innych osób/ grup społecznych oparte na wspólnej motywacji. Wyróżniamy również takie określenie jak MOTYWACJA ZAWODOWA, którą rozumiemy jako stosunek do zawodu i do wykonywanej pracy. W tj identyfikacji zawodowej wyróżniamy również takie problemy jak:
-motywy wyboru zawodu
-trwałość wyboru zawodu
-stosunek emocjonalny
-stopień zaangażowania w pracy

Kowalewski wyróżnił 5 etapów identyfikacji zawodowej:
1.IDENTYFIKACJA PEŁNA, czyli osoba wykazuje pełne zainteresowanie sprawami zawodowymi. Wszystkie aspiracje, życie poza pracą są związane wyraźnie z zawodem.
2. JEDNOSTKI CZĘŚCIOWO IDENTYFIKUJĄCED SIĘ Z PRACĄ- są zainteresowani swoim zawodem, ale absorbują ich też inne problemy: rodzinne, społeczne, własne zainteresowania
3. BIERNIE IDENTYFIKUJĄCE SIĘ Z ZAWODEM-traktują zawód jako cel do osiągnięcia pozycji społecznej, dóbr materialnych
4. POZORNIE IDENTYFIKUJĄCE SIĘ- traktują zawód jako zło konieczne, jako potrzebę życiową
5. OSOBY, KTÓRE NIE IDENTYFIKUJĄ SIĘ Z ZAWODEM i za wszelką cenę chcieliby go zmienić.

WYKŁAD 8
9.05.2008

W odniesienie do nauczyciela wyróżniamy 3 podstawowe stopnie identyfikacji wg Malinowskiego:
IDENTYFIKACJA PEŁNA-tak wykonywana praca, którą traktuje się w swoim życiu jako rzecz podstawową i najważniejszą
IDENTYFIKACJA CZĘŚCIOWA-sprawy zawodu traktuje się na równi z innymi sprawami, np. osobistymi, społecznymi.
BRAK IDENTYFIKACJI Z ZAWODEM- jeżeli nauczyciel swój zawód i zadania zawodowe traktuje jako źródło dochodu i możliwości urządzenia się w sensie materialnym.

IDENTYFIKACJA Z ZAWODEM- stopień zaangażowania w wykonywaną pracę/ zawód. Współcześnie podaje się czynniki, które warunkują stopień zaangażowania/ identyfikacji z zawodem:
-bodźce finansowe
-perspektywa awansu zawodowego
-ocena pracy przez zwierzchników
-warunki życiowe, osobiste nauczyciela
-wiek
-wykształcenie
-staż pracy

Mimo współczesnych trendów i dążenia materialnego do pracy, w wypowiedziach deklarowanych nauczycieli ( lub rozmowach) istnieje wewnętrzna potrzeba, tzw. Siłaczek, czy doktorów Judymów. Tzn., że nauczyciele wewnętrznie chcą być wzorami, autorytetami. Chcą być kimś znaczącym dla uczniów i nauczycieli. ( Pojawia się jakieś rozwarstwienie osobowości)

Badania w latach 2000-2001 pokazują, że nauczyciele szybko tracą zapał i entuzjazm do swojego zawodu. Twierdzą, że mają poczucie przeciążenia pracą i są niezadowoleni z zachowania uczniów. Badania pokazały, że u 1/3 można mówić o braku identyfikacji z zawodem i rozglądają się za innym zawodem. Przyczyny:
-nadmierna biurokratyzacja w szkole
-brak szans na odkrycie własnego profesjonalizmu
Najbardziej pragną odejść z zawodu najmłodsi, najlepiej wykształceni i wykwalifikowani, a także grupa nauczycieli po 40r.życia. Ich przyczyny to:
-obciążenie pracą papierkową
-zbytnie obciążenie w pierwszych latach pracy
-wykonywanie pracy zorientowanej na zadanie, a nie na podmiot ( ucznia, dziecko)
-złe zachowanie uczniów
Innym powodem jest również brak szacunku ze strony mediów, brak zrozumienia przez polityków.

Z najnowszych badać w Polsce ( 2000r)
-81,2% jest zadowolonych z wykonywanej pracy, bo lubi kontakt z dziećmi. Identyfikacja zawodowa to przede wszystkim satysfakcja z wykonywanej pracy i umiłowanie swojego zawodu, tego, co się robi.
Nauczyciele identyfikujący się z zawodem powinni przynajmniej lubić dzieci, młodzież, kontakt w ogóle z ludźmi i mieć predyspozycje osobowościowe, które pozwalają na to, by być innym pomocnym, mieć w sobie altruizm, prospołeczność.

WYKŁAD 9
16.05.2008

Aksjologiczne kompetencje nauczyciela wychowawcy:
- ocena pracy pedagogicznej z punktu widzenia wartości i wartościowania.

Najogólniejsze cele zawodowe i życiowe, osobiste ukierunkowują nasze postępowanie, wartości, są drogowskazem, fundamentem na którym ma opierać się życie człowieka.

Wartości to wszystko co skupia w sobie pragnienia i dążenia człowieka, co uważa się za ważne i istotne w życiu, za godne pożądania, na zdobyciu czego jednostce najbardziej zależy – Malinowski.

Wartości wg Cz. Matusewicza
- czynnik ukierunkowujący zachowanie ludzi w sytuacjach społecznych
- kompetencje aksjologiczne są najważniejsze w pracy nauczyciela ponieważ wartości determinują postawy, są najważniejszym czynnikiem kształtującym postawy, nie tylko życiowe, czy społeczne ale także pedagogiczne

Poza przygotowaniem zawodowym najistotniejszą, podstawową i decydującą wartością w pracy nauczycielskiej jest człowieczeństwo – Grzegorzewska.

mazak

szacun

GRECKY

Dzięki Ci dobry człowieku Wink

Judytka

Czy już kiedyś mówiłam że Cię kocham? Razz

seba

jeszcze nie Wink